Przepadek i nawiązka (art. 70 u.p.n.)

Jeśli chodzi o wysokość orzeczonej względem oskarżonego nawiązki wskazać należy, iż obrońca nie ma racji wiążąc jej wymiar wyłącznie z wysokością korzyści majątkowej jaką oskarżony uzyskał.

Nawiązka jako środek karny ma charakter represyjno-kompensacyjny, tak więc jej wymiar winien być determinowany z jednej strony w oparciu o całokształt dyrektyw sądowego wymiaru kary (art. 53 k.k.), z drugiej zaś, respektować funkcję kompensacyjną, co w przypadku analizowanej sprawy wiąże się z partycypacją w społecznych kosztach leczenia i zapobiegania zjawisku narkomanii. Skoro oskarżony był przez kilka lat zaangażowany w proceder uczestnictwa w obrocie znacznymi ilościami narkotyków i uczynił sobie z tego procederu stałe źródło dochodów, wysoce prawdopodobnym jest iż w następstwie jego działań doszło do pogłębienia stale rosnącego zjawiska narkomanii. Okoliczność ta wskazuje, iż winien on ponieść koszty leczenia osób, które na skutek działań oskarżonego i osób jemu podobnych popadły w nałóg oraz koszty profilaktyki antynarkotykowej. Określona przez Sąd suma nawiązki ustalona została w sposób na tyle wymierny, iż istotnie, a nie jedynie pozornie, pozwoli podmiotom instytucjonalnym zaangażowanym w realizację celów w postaci zapobiegania i zwalczania narkomanii działania takie rzeczywiście realizować.

Wyrok SA w Katowicach, z dnia 8 lipca 2013 r., II AKa 5/13

Standard: 6122