Prowadzenie odrębnych postępowań wobec przyjmującego i udzielającego korzyści majątkowej
Łapownictwo; przyjęcie korzyści (art. 228 k.k.)
Dzielenie postępowań wobec osób udzielających korzyści majątkowej i ją przyjmującej na dwa odrębne postępowania w sposób oczywisty stanowiło zaprzeczenie treści art. 34 kpk, określające konieczność łącznego prowadzenia postępowania wobec osób, których czyny pozostają ze sobą w związku. Warto zacytować pogląd zawarty w postanowieniu Sądu Apelacyjnego w Katowicach (z dnia 04.04.2012r, II AKz 206/12, LEX nr 1171018), iż „Łączność przedmiotowa, o której mowa w art. 34 § 1 i 2 k.p.k. powinna zabezpieczyć prawidłowość wyrokowania, trudniejszą do osiągnięcia w odrębnych procesach, oraz wyeliminować mnożenie kosztów procesu, a także zapewnić szybkość postępowania. Odstępstwo od tej zasady przewidziane w art. 34 § 3 k.p.k. winno być wyjątkiem.”. Pokreślić należy, że wyniku powyższego każdy skład orzekający w „przydzielonej” mu części powiela większość czynności dowodowych, co w istotny sposób zwiększa koszty postępowania, ponadto zachodzi obawa, że przesłuchiwani na ich potrzeby świadkowie, w istotnej części tożsami, mogą składać odmienne w swoich treściach zeznania.
Powyższe może spowodować, że wydane rozstrzygnięcia oparte zostaną o różną ocenę tego samego materiału dowodowego, a co w sposób oczywisty negatywnie wpłynąć może na i tak niską w odczuciu społecznym ocenę wydawanych przez wymiar sprawiedliwości orzeczeń.
Wyrok SR w Łomży z dnia 16 listopada 2016 r. II K 784/15
Standard: 6088 (pełna treść orzeczenia)