Rozbójniczy zabór pojazdu mechanicznego (art. 289 § 3 k.k.)

Wprowadzone przez ustawodawcę w art. 289 § 3 znamię odwołujące się do użycia przemocy lub doprowadzenia człowieka do stanu bezbronności czy nieprzytomności, jako skutkujące zaostrzeniem karalności, wiąże się z użyciem ww. metod w momencie dokonywania przez sprawcę zaboru pojazdu i nie pozostaje w żadnej relacji do sposobu w jaki sprawcy uprzednio weszli w posiadanie kluczy do zabranego następnie pojazdu. Ratio legis tak utworzonego typu kwalifikowanego w sposób oczywisty ma prowadzić do obostrzenia odpowiedzialności sprawców w sytuacjach gdy realizując przestępstwo, dokonują rozbójniczego zaboru pojazdu mechanicznego, tj. popełniają czyn przy użyciu przemocy lub groźby natychmiastowego jej użycia albo przez doprowadzenie człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności lub też stosują przemocą bezpośrednią lub pośrednią. Skoro zaś w przedmiotowej sprawie oskarżeni nie stosowali w momencie popełniania tego czynu żadnego z ww. sposobów by wejść w posiadanie pojazdu, to oczywistym jest iż nie wyczerpali oni swoim zachowaniem znamion określonych w § 3 art. 289 k.k. Sposób w jaki natomiast uzyskali kluczyki, pozostaje na gruncie togo przestępstwa bez znaczenia jako, że nie jest on zaliczony do znamion czynu o jakim mowa w § 3.

Wyrok SA w Katowicach, z dnia 23 maja 2014 r., II AKa 116/14

Standard: 6272 (pełna treść orzeczenia)