Podanie fałszywych okoliczności, które nie mają wpływu na rozstrzygnięcie sprawy

W myśl Kodeksu karnego za fałszywe uznaje się zarówno zeznawanie nieprawdy, a więc podawanie informacji o faktach, które nie miały miejsca, lub zaprzeczanie faktom, które rzeczywiście miały miejsce, ale również zatajanie prawdy, a więc nieujawnianie wobec przesłuchującego wiadomości, które zna składający zeznanie Składane przez sprawcę zeznanie ma służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowaniu. .

Zeznanie należy do rzędu tych oświadczeń procesowych, które mogą wpływać na rozstrzygnięcie sprawy. Jeśli już jednak dane zeznanie jest dowodem, nie ma znaczenia czy nieprawdziwość dotyka spraw istotnych czy drugorzędnych.

W doktrynie i orzecznictwie prezentowane jest zgodne stanowisko, w myśl którego wszystkie części zeznań świadka należało traktować jednakowo. Również w orzecznictwie stwierdza się, iż "Kwestią pozostaje, czy przestępstwem z art. 233 § 1 KK jest tylko zeznanie, fałszywe w zakresie okoliczności istotnych dla sprawy, czy również w zakresie okoliczności mniej istotnych, a nawet pozostających bez znaczenia i czy podanie nieprawdziwych danych w zakresie personaliów przesłuchiwanego świadka jest okolicznością istotną lub równorzędną.

W judykaturze przeważa pogląd, że wszystkie części zeznań świadka należy traktować jednakowo, a fakt, że okoliczności te nie mogą mieć wpływu na rozstrzygnięcie sprawy, nie uchyla przestępności czynu, a jedynie może być brany pod uwagę przy wymiarze kary (§ 5 pkt 1 art. 233 KK).

Wyrok SO w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 6 maja 2014 r., IV Ka 200/14

Standard: 6079 (pełna treść orzeczenia)