Błąd co do okoliczności stanowiącej znamię przestępstwa (art. 28 k.k.)
Błąd (art. 28 - 30 k.k. i art. 10 § 3 i 4 k.k.s.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Błąd z art. 28 kk dotyczy mylnego wyobrażenia o rzeczywistości, czyli sfery faktów. Musi być usprawiedliwiony, czyli sprawcy nie można przypisać niedochowania należytej staranności. Zachowanie sprawcy należy odnosić do postępowania przeciętnego obywatela i rozważyć, czy mógł on błędu uniknąć. Nie można utożsamiać nieznajomości wysokości grożącej kary za dany czyn z błędem co do znamion czynu – kara nie jest znamieniem, ale grożącą sankcją.
Wyrok SA w Warszawie z dnia 3 listopada 2020 r., II AKa 250/19
Standard: 79441 (pełna treść orzeczenia)
Istotą błędu jest niezgodność między rzeczywistością a jej odbiciem w świadomości człowieka w trakcie procesu poznawczego.
Błąd oznacza wystąpienie niezgodności między obiektywną rzeczywistością, istniejącą poza świadomością sprawcy, a jej odbiciem w jego świadomości.
Błąd może przybrać formę albo nieświadomości, albo urojenia; w tym ostatnim wypadku w świadomości sprawcy powstaje wyobrażenie o wystąpieniu okoliczności nieistniejącej w rzeczywistości.
Wyrok SN z dnia 11 października 2016 r., V KK 117/16
Standard: 20498 (pełna treść orzeczenia)