Kumulatywna kwalifikacja przepisów art. 55 ust. 1 i 3; art. 56 ust. 1 i 3 i art. 62 ust. 1 i 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

Przyjmowanie w podstawie prawnej skazania, że jednym czynem wyczerpano znamiona przestępstwa z art. 55 ust. 1 i 3 albo z art. 56 ust. 1 i 3, czy też z art. 62 ust. 1 i 2 ustawy z 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii zawiera w sobie logiczną sprzeczność, uchybia zasadzie lex specialis derogat legi generali i przez to jest błędne. Wskazane przestępstwa z różnych ustępów tego samego przepisu są samodzielne, zawierają różne zagrożenie karą oraz pełny zestaw znamion przestępstwa, a jedynie przez wzgląd na zasady techniki legislacyjnej przestępstwa z ustępów 3 i 2 skonstruowane zostały jako przepisy o charakterze odsyłającym, tzn. aby nie powtarzać znamion szczegółowo już opisanych w ustępach pierwszych odsyła się w nich do znamion opisanych w poprzedzających ustępach, jedynie dodając znamiona o charakterze kwalifikującym.

Niewłaściwe jest nie powołanie wśród przepisów stanowiących podstawę wymiaru kar artykułów 33 § 1 i 3 k.k. w przypadkach, gdy orzeczono grzywny za przestępstwa z ustawy z 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Wyrok SA w Katowicach, z dnia 8 marca 2013 r., II AKa 503/12

Standard: 5987

Błędne jest w odniesieniu do tej samej partii narkotyków uznanie oskarżonego za winnego popełnienia przestępstwa jednocześnie z ustępu 1 i 3 artykułu 56 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Nie uwzględnia się bowiem przy tym okoliczności, że ustęp 1 cytowanego artykułu jest przepisem ogólnym, statuującym podstawowy typ przestępstwa wprowadzenia do obrotu lub uczestnictwa w obrocie narkotykami albo słomą makową, natomiast ust. 3 ma charakter przepisu szczególnego, określającego typ kwalifikowany ze względu na znaczną ilość przedmiotu przestępstwa. Przepisy art. 56 ust. 1 i 3 w odniesieniu do tożsamego przedmiotu wzajemnie się wykluczają (lex specialis derogat legi generali), gdyż nie można np. brać udziału w obrocie przedmiotem, który przy jednolitych kryteriach oceny jednocześnie stanowi małą ilość narkotyku i znaczną ilość narkotyku.

Przepis art. 56 ust. 3 powoływanej ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii ma natomiast konstrukcję przepisu o charakterze odsyłającym. Nie powtarza on zestawu znamion typu podstawowego, odsyłając w tym zakresie do przepisu ust. 1 art. 56 i jedynie dodaje do nich okoliczność kwalifikującą. Taka budowa przepisu art. 56 ust. 3 cyt. ustawy pozwala uniknąć zbędnych powtórzeń tych samych znamion w ramach jednego artykułu i zgodna jest z zasadami techniki prawodawczej (§ 75 ust. 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej", Dz. U. Nr 100, poz. 908). Oznacza to też, że przepis art. 56 ust. 3 aktualnie obowiązującej ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zawiera pełen zestaw znamion ujętego w nim przestępstwa, choć częściowo poprzez odesłanie do ust. 1, a zatem w podstawie skazania dla oddania pełnej zawartości kryminalnej czynu wystarczające jest powołanie wyłącznie art. 56 ust. 3 tejże ustawy.

Wyrok SA w Katowicach z dnia 31 października 2012 r., II AKa 310/12

Standard: 5988