Zakaz subdelegacji (sekretarz stanu)

Nie ulega wątpliwości, że art. 92 ust. 2 ustanowił w sposób wyraźny zakaz subdelegacji, kodyfikując zresztą w ten sposób wcześniejsze ustalenia Trybunału Konstytucyjnego. Zakaz subdelegacji oznacza, że organ upoważniony do wydania rozporządzenia nie może przekazać swoich kompetencji innemu organowi (zob. wyrok z 15 listopada 1999 r., U. 8/98, OTK ZU Nr 7/1999, s. 805). Kluczowe dla uznania, że doszło do subdelegacji jest więc stwierdzenie faktu "przekazania kompetencji prawodawczej" na rzecz innego organu. Przekazanie to oznacza, że organ w ten sposób upoważniony, uzyskuje możliwość uregulowania wskazanej kwestii w ramach własnej kompetencji i w ramach ponoszonej za to odpowiedzialności.

Odróżnić należy przekazanie kompetencji (z natury rzeczy dokonywane "na zewnątrz") od sposobu jej wykonywania. Ustawa o cenach powierzyła kompetencję do wydania rozporządzenia Ministrowi Finansów, co wyklucza przekazanie tej kompetencji jakiemukolwiek innemu organowi. Nie wyklucza to natomiast zastąpienia ministra przez sekretarza stanu przy podpisaniu rozporządzenia. Zgodnie z art. 37 ust. 5 ustawy z 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów, sekretarz stanu "zastępuje ministra w zakresie przez niego ustalonym". Złożenie podpisu pod rozporządzeniem można uznać za przejaw takiego zastąpienia. Nie oznacza to jednak, że rozporządzenia podpisanego - w zastępstwie ministra - przez sekretarza stanu nie należy traktować jako rozporządzenia wydanego przez ministra, co więcej - minister ponosi pełną odpowiedzialność - konstytucyjną i polityczną - za takie rozporządzenie. Nie można zatem mówić w takim wypadku o "przekazaniu kompetencji".

Wyrok TK z dnia 10 kwietnia 2001 r., U 7/00, OTK 2001/3/56, Dz.U.2001/36/422

Standard: 275 (pełna treść orzeczenia)