Zabezpieczenie przez nakazanie wpisu stosownego ostrzeżenia w księdze wieczystej
Zabezpieczenie przez nakazanie wpisu stosownego ostrzeżenia w księdze wieczystej (art. 755 § 1 pkt 5 k.p.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Ostrzeżenia są wpisywane m. in. na podstawie postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia (art. 755 § 1 pkt 5 k.p.c.). Postępowanie wieczystoksięgowe w przedmiocie wpisu ma wówczas charakter postępowania wykonawczego w stosunku do postępowania zabezpieczającego. W obydwu postępowaniach przedmiotem oceny są inne kwestie. Sąd rozpoznający wniosek o udzielenie zabezpieczenia ocenia spełnienie przesłanek do zabezpieczenia, a sąd wieczystoksięgowy sprawdza, czy osoba oznaczona jako obowiązana w postanowieniu o udzieleniu zabezpieczenia jest wpisana do księgi wieczystej jako uprawniona (art. 34 u.k.w.h.).
Możliwe jest wprowadzenie w błąd sądu udzielającego zabezpieczenia co do tożsamości pozwanego i właściciela nieruchomości noszących to samo imię i nazwisko (możliwa jest nawet zmowa powoda i pozwanego w tym celu) i udzielenie zabezpieczenia przez wpis ostrzeżenia w księdze wieczystej nieruchomości nienależącej do pozwanego. Wówczas osoba ujawniona w księdze wieczystej jako właściciel tylko w postępowaniu wieczystoksięgowym może wykazywać, że to nie jej dotyczy udzielone zabezpieczenie.
Postanowienie SN z dnia 21 czerwca 2024 r., III CZ 79/24
Standard: 84295 (pełna treść orzeczenia)
przewidziany w przepisie art. 755 § 1 pkt 5 k.p.c. jeden ze sposobów zabezpieczenia roszczeń niepieniężnych, mówi o „nakazaniu wpisu stosownego ostrzeżenia w księdze wieczystej”, a zatem ostrzeżenia odpowiedniego, przystającego do systemu prawnego ksiąg wieczystych, a przy tym wypełniającego funkcję należytego zabezpieczenia. Dla powoda nie stanowiłoby zaś należnego zabezpieczenia jego roszczenia jedynie ujawnienie „ostrzeżenia” o toczącym się postępowaniu sądowym. Informowałoby ono bowiem tylko o wszczęciu postępowania i dla potencjalnego nabywcy nie zawierałoby informacji o jakichkolwiek ograniczeniach w rozporządzaniu nieruchomością. Ostrzeżenie tej treści nie wyłączałoby również rękojmi publicznej wiary ksiąg wieczystych, gdyż zgodnie z art. 8 ustawy o księgach wieczystych i hipotece tę wyłącza wzmianka o wniosku, o skardze na orzeczenie referendarza sądowego, o apelacji lub kasacji oraz ostrzeżenie dotyczące niezgodności stanu prawnego ujawnionego w księdze wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym nieruchomości.
Z art. 8 u.k.w.h wynika, że wyłączenie rękojmi wchodzi w rachubę jedynie w takim przypadku, kiedy może ona działać, a więc wtedy, gdy zachodzi niezgodność między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym (art. 5 u.k.w.h.). Nie ma takiej niezgodności w razie rozporządzenia przez pozwanego nieruchomością w toku procesu o zobowiązanie pozwanego do złożenia oświadczenia woli w przedmiocie przeniesienia na powoda własności nieruchomości w związku z odwołaną darowizną. Nadto we wskazanej sytuacji nie znalazłby też zastosowania art. 17 u.k.w.h., gdyż dotyczy on tylko praw osobistych i roszczeń przewidzianych w art. 16 u.k.w.h. Wartym rozważenia byłoby więc raczej w tym wypadku ujawnienie w księdze wieczystej zakazu rozporządzania przez osobę trzecią (pozwanego) nabytą nieruchomością.
Postanowienie SA w Krakowie z dnia 25 stycznia 2016 r. I ACz 32/16
Standard: 5926 (pełna treść orzeczenia)