VAT od opłat w postępowaniu egzekucyjnym
Opłaty komornicze (art. 18 u.k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Nie jest zasadne odrzucenie przez Sąd Rejonowy skargi dłużników w zakresie ustalenia wysokości podatku od towarów i usług. Jak słusznie wskazał Sąd a quo zgodnie z przepisem art. 767 § 1 [1] k.p.c. skarga nie przysługuje m.in. na czynność komornika polegającą na uiszczeniu przez komornika podatku od towarów i usług. Należy jednak uznać, że nie chodzi tu o uiszczenie tego podatku przez komornika jako podatnika podatku VAT (uiszczającego ten podatek od pobranych opłat egzekucyjnych). Uiszczenie podatku nie jest bowiem dokonywane w postępowaniu egzekucyjnym, ale należy do czynności związanych wyłącznie z prowadzeniem działalności egzekucyjnej.
Komentowany przepis odnosi się do uiszczenia podatku VAT należnego od ceny uzyskanej z tytułu sprzedaży egzekucyjnej, w którym to przypadku komornik jest jedynie płatnikiem podatku, a uiszczenie tej należności wywołuje bezpośrednie skutki w postępowaniu egzekucyjnym (zob. Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. pod red. J. Kołaczyńskiego, D. Szosteka, Rok wydania 2016, Wydawnictwo C.H. Beck, Wydanie 1, punkt II, teza 10 do art. 767).
Trafny jest zarzut dotyczący bezzasadnego doliczenia do ustalonej kwoty opłaty egzekucyjnej podatku VAT.
Komornik sądowy, określając wysokość kosztów postępowania egzekucyjnego, nie może podwyższyć opłaty egzekucyjnej, ustalonej na podstawie art. 49 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1138), o stawkę podatku od towarów i usług (zob. uchwała Sądu Najwyższego z 07.07.2016 r. , III CZP 34/16, Monitor Prawniczy rok 2016, Nr 15, str. 787 i wskazana w niej argumentacja prawna, którą Sąd Okręgowy, w składzie orzekającym w niniejszej sprawie, w całości podziela i uznaje za własne).
Postanowienie SO w Kaliszu z dnia 25 kwietnia 2017 r., II Cz 90/17
Standard: 9315 (pełna treść orzeczenia)
Komornik sądowy, określając wysokość kosztów postępowania egzekucyjnego, nie może podwyższyć opłaty egzekucyjnej, ustalonej na podstawie art. 49 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (jedn. tekst: Dz.U. z 2015 r., poz. 790 ze zm.), o stawkę podatku od towarów i usług.
Komornik sądowy nie może powiększyć należnej mu opłaty stosunkowej o kwotę podatku, ponieważ konstrukcja tej należności wskazuje na nadany jej charakter świadczenia brutto. Oceny tej nie zmienia analiza treści art. 35 i 63 u.k.s.e., wskazywanych w piśmiennictwie, jako argument na rzecz poglądu o ukształtowaniu opłat egzekucyjnych jako wartości netto. Powołane przepisy nie określają sposobu obliczenia opłat, nie zawierają też odniesienia do kwestii podatkowych. Wyjaśniają jedynie przeznaczenie opłat egzekucyjnych (art. 35 u.k.s.e.) oraz określają jak należy obliczyć dochód komornika stanowiący podstawę rozliczeń pomiędzy nim a jego zastępcą. Nie mogą więc stanowić przeciwwagi dla wniosków płynących z treści art. 49 ust. 1 i 2 u.k.s.e., rozpatrywanego w powiazaniu z art. 29 a ust. 1 u.VAT.
Uchwała SN z dnia 7 lipca 2016 r., III CZP 34/16
Standard: 21899 (pełna treść orzeczenia)