Bezwzględny, poblicznoprawny charakter art. 87 k.p.c., nakaz ścisłej wykładni
Krąg osób, które mogą być pełnomocnikami (art. 87 k.p.c.)
Przepisy regulujące zdolność do bycia pełnomocnikiem ze względu na swój publicznoprawny charakter podlegają ścisłej wykładni. Zdolności do bycia pełnomocnikiem strony nie można tym bardziej domniemywać, ani wywodzić pośrednio z norm dotyczących innych niż pełnomocnictwo instytucji procesowych.
Artykuł 87 k.p.c. reguluje zdolność do bycia pełnomocnikiem procesowym sensu largo określając krąg podmiotów (numerus clausus) mogących pełnić funkcję pełnomocnika w postępowaniu cywilnym.
Występowanie w charakterze pełnomocnika procesowego osoby, która nie może nim być oznacza brak należytego umocowania, powodujący nieważność postępowania (art. 379 pkt 2 k.p.c.) - zob. uchwałę SN (7) z dnia 8 lipca 2008 r., III CZP 154/07.
Uchwała SN z dnia 11 kwietnia 2024 r., III CZP 47/23
Standard: 81306 (pełna treść orzeczenia)
Ustanowione w postępowaniu cywilnym rygory i sankcje służą nie tylko interesom stron, ale chronią także interes wymiaru sprawiedliwości wyrażający się w zagwarantowaniu pewności i stabilności orzeczeń sądowych. Niewątpliwie zasada swobody ustanawiania pełnomocnika, wynikająca z art. 86 k.p.c., doznaje ustawowego ograniczenia między innymi przez ograniczenie - po myśli art. 87 k.p.c. - kręgu osób, które mogą być pełnomocnikami. Przepis ten ma przy tym charakter bezwzględnie obowiązujący, co oznacza, że dopuszczenie do udziału w postępowaniu osób spoza kręgu, który wymienia, prowadziłoby do udziału w postępowaniu osób nieuprawnionych, czemu sprzeciwia się zarówno interes wymiaru sprawiedliwości, jak i interes zastępowanych (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2012 r., sygn. III CSK 195/11).
Postanowienie SA w Katowicach, z dnia 11 października 2012 r., III AUz 245/12
Standard: 5673 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 20232