Norma semiimperatywna
Norma prawna
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Normy semiimperatywne dają stronom umowy swobodę w pewnych tylko granicach. Celem ich jest ochrona słabszej strony stosunku prawnego przez zapewnienie jej minimalnego zakresu uprawnień i maksymalnego zakresu obowiązków, które można na nią nałożyć (odpowiedzialności tej nie można wyłączyć ani ograniczyć lub można to uczynić w określonych przypadkach np. art. 55[4] zadanie trzecie, art. 437, art. 558 § 1 zadanie drugie; postanowienie umowne o treści odbiegającej w określony sposób od regulacji ustawowej jest nieważne np. art. 473 § 2, art. 586 , 709[8] § 1 k.c.)
Wyrok SN z dnia 21 marca 2013 r., III CSK 223/12
Standard: 65885 (pełna treść orzeczenia)
W piśmiennictwie dzieli się przepisy prawne (bądź zamieszone w nich normy prawne) na bezwzględnie obowiązujące (bezwzględnie wiążące, imperatywne), względnie obowiązujące (względnie wiążące, dyspozytywne) i jednostronnie bezwzględnie obowiązujące (jednostronnie bezwzględnie wiążące, semiimperatywne).
Przepisy semiimperatywne mogą być wyłączone lub zmienione wolą stron tylko w wypadku zastosowania regulacji bardziej korzystnej dla określonej strony podlegającej szczególnej ochronie prawnej (np. pracownika lub konsumenta).
Uchwała SN z dnia 11 października 2012 r., III CZP 52/12
Standard: 37905 (pełna treść orzeczenia)