Dowód prima facie

Przeprowadzanie tzw. dowódu prima facie jest oparte na doświadczeniu życiowym i polega na uznaniu, iż istnieją okoliczności, w świetle których tego rodzaju wnioskowanie jest uzasadnione (res ipsa loquitur). Dla przyjęcia odpowiedzialności odszkodowawczej konieczne jest jednak wykazanie dostatecznie wysokiego stopnia prawdopodobieństwa (zob. wyroki SN z dnia 14 grudnia 1973 r., II CR 692/73, z dnia 6 listopada 1998 r., III CKN 4/98, nie publ., z dnia 13 czerwca 2000 r., V CKN 34/00, nie publ., z dnia 24 maja 2005 r., V CSK 654/04; z dnia 4 listopada 2005 r., V CK 182/05, z dnia 5 kwietnia 2012 r., II CSK 402/11; z dnia 26 marca 2015 r., V CSK 357/14).

Przyjęcie przez sądy meriti w danym stanie faktycznym wysokiego prawdopodobieństwa związku przyczynowego pomiędzy zdarzeniem wyrządzającym szkodę a szkodą, lub jego braku ma z założenia charakter ocenny. Dlatego do naruszenia art. 361 § 1 k.c., które można zakwalifikować jako uzasadnioną podstawę kasacyjną dochodzi w przypadkach, gdy rozumowaniu sądu można przypisać cechy dowolności, względnie kiedy występują istotne luki i sprzeczności we wnioskowaniu.

Wyrok SN z dnia 4 listopada 2016 r., I CSK 739/15

Standard: 13588 (pełna treść orzeczenia)

Sprostanie ciężarowi dowodu co do wytworzenia produktu niebezpiecznego przez danego producenta albo co do jego przywiezienia na obszar Unii Europejskiej przez danego importera może być niekiedy problematyczne dla poszkodowanego. W tej kwestii wskazane jest posługiwanie się przez sądy powszechne domniemaniami faktycznymi, w szczególności w kwalifikowanej postaci tzw. dowodu prima facie. Za podstawę tych domniemań i dowodu prima facie mogą posłużyć różne okoliczności (np. fakt, że podmiot jest jedynym znanym producentem danego rodzaju produktu na pewnym obszarze lub jedynym podmiotem przywożącym ten produkt na ten obszar względnie jedynym importerem danego producenta na tym obszarze)

Wyrok SN z dnia 2 października 2015 r., II CSK 816/14

Standard: 47976 (pełna treść orzeczenia)