Weksel wypełniony przeniesiony przy pomocy indosu

Art. 10 Pr. w. jest przepisem szczególnym w odniesieniu do art. 17 Pr. w. w zakresie odnoszącym się do weksli niezupełnych, które po wypełnieniu zostały zbyte przy zastosowaniu formy indosu. Przepis art. 10 Pr. w. dotyczy już weksli wypełnionych przeniesionych przy pomocy indosu. Wszak pierwszy posiadacz weksla niezupełnego nie jest chroniony w zakresie konieczności dostosowania się do treści porozumienia. Nabywca weksla niezupełnego nabywa prawo do wypełnienia weksla ze skutkami zwykłego przelewu (cesji) i nie nabywa więcej praw niż pierwszy posiadacz. Musi zatem dostosować się do deklaracji, a dłużnikowi przysługują takie same zarzuty jak przeciwko pierwszemu posiadaczowi.

Różnica między stosowaniem art. 10 Pr.w. przy nabyciu weksla uzupełnionego oraz nieuzupełnionego występuje w tym ujęciu głównie w płaszczyźnie oceny dobrej wiary nabywcy. Inaczej należy bowiem oceniać rażące niedbalstwo osoby nabywającej weksel zawierający wszystkie elementy ustawowe, inaczej zaś podmiotu, który nabywa weksel nieuzupełniony i uzyskuje od zbywcy informacje co do sposobu dopuszczalnego uzupełnienia. W tym drugim przypadku łatwiej jest wykazać dłużnikowi rażące niedbalstwo. Z uwagi na tożsamość zarządu obu spółek (indosanta i i indosatariusza) należy zgodzić się z pozwanymi, że nabywca powinien znać treść porozumienia, zatem w tym znaczeniu pozostawał w złej wierze. Można zatem nabywcy przedstawić zarzuty oparte na art. 10 Pr.w. czyli niezgodne z porozumieniem wypełnienie weksla. Aby jednak odniosły one skutek należy je udowodnić, czego pozwani w niniejszej sprawie nie zdołali uczynić.

Wyrok SA w Krakowie z dnia 12 lipca 2016 r., I ACz 1415/15

Standard: 5497