Pojęcie prasy

Pod pojęciem prasy rozumie się publikacje periodyczne, które nie tworzą zamkniętej jednorodnej całości, ukazujące się nie rzadziej niż raz do roku, opatrzone stałym tytułem albo nazwą, numerem bieżącym i datą, a w szczególności dzienniki i czasopisma, serwisy agencyjne, stałe przekazy teleksowe, biuletyny, programy radiowe i telewizyjne oraz kroniki filmowe. Prasą są także wszelkie istniejące i powstające w wyniku postępu technicznego środki masowego przekazywania, w tym także rozgłośnie oraz tele - i radiowęzły zakładowe, upowszechniające publikacje periodyczne za pomocą druku, wizji, fonii lub innej techniki rozpowszechniania.

Prasa obejmuje również zespoły ludzi i poszczególne osoby zajmujące się działalnością dziennikarską.

Wyrok SN z dnia 30 września 2016 r., I CSK 598/15

Standard: 13445 (pełna treść orzeczenia)

Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 prawa prasowego prasa oznacza publikacje, które nie tworzą zamkniętej, jednorodnej całości, ukazujące się nie rzadziej niż raz w roku, opatrzone stałym tytułem albo nazwą, numerem bieżącym i datą, a w szczególności: dzienniki i czasopisma, serwisy agencyjne, stałe przekazy teleksowe, biuletyny, programy radiowe i telewizyjne oraz kroniki filmowe.

Omawiane pojęcie prasy obejmuje również - co wyraźnie i jednoznacznie wynika z art. 7 ust. 2 pkt 1 in fine prawa prasowego - wszelkie istniejące i powstające w wyniku postępu technicznego środki masowego przekazu, w tym także rozgłośnie oraz tele - i radiowęzły zakładowe, upowszechniające publikacje periodyczne za pomocą druku, wizji, fonii lub innej techniki rozpowszechniania; prasą w rozumieniu przytoczonego przepisu są także zespoły ludzi i poszczególne osoby zajmujące się działalnością dziennikarską.

W literaturze i orzecznictwie (por. postanowienie SN z dnia 15 grudnia 2010 r., III KK 250/10) nie budzi wątpliwości, że przedstawione pojęcie prasy obejmuje także publikacje rozpowszechnianie za pomocą internetu, jeżeli spełniają one wymagania określone w art. 7 ust. 2 prawa prasowego. Dotyczy to nie tylko sytuacji, gdy internetowej publikacji towarzyszy publikacja tradycyjna, drukowana, stanowiąca inna, elektroniczną jej postać on line, ale także przypadków, gdy istnieje tylko publikacja w formie elektronicznej, ale zachowuje cechy prasy: określoną periodyczność, nie tworzy zamkniętej, jednorodnej całości, ma stały tytuł (nazwę), kolejny numer i datę. Chodzi tu o regularnie rozpowszechniane za pomocą internetu biuletyny, serwisy i inne periodyki.

W związku z uznaniem, że spełniająca wymagania przewidziane w art. 7 ust. 2 prawa prasowego publikacja rozpowszechniana za pomocą internetu jest prasą należy - co podkreśla się także w piśmiennictwie – stosować do niej prawo prasowe. Oznacza to między innymi obowiązek rejestracji, udzielania informacji przez określone organy państwowe i jednostki organizacyjne, zobowiązanie organów państwowych i jednostek organizacyjnych do odpowiedzi na krytykę prasową, a także obowiązek zamieszczania sprostowań. Trzeba też uznać przygotowujących materiały do prasy wydawanej w formie elektronicznej za dziennikarzy podlegających prawom i obowiązkom określonym w prawie prasowym.

Wyrok SN z dnia 24 czerwca 2014 r., I CSK 532/13

Standard: 49088 (pełna treść orzeczenia)