Publiczne odtwarzanie a reemitowanie utworu

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 5 prawa autorskiego, który z mocy art. 101 ma zastosowanie także do prawa do artystycznych wykonań, reemitowaniem utworu jest jego rozpowszechnianie przez inny podmiot niż pierwotnie nadający, drogą przejmowania w całości i bez zmian programu organizacji radiowej lub telewizyjnej oraz równoczesnego i integralnego przekazywania tego programu do powszechnego odbioru. Natomiast stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 9 prawa autorskiego odtworzeniem utworu jest jego udostępnianie bądź przy pomocy nośników dźwięku, obrazu lub dźwięku i obrazu, na których utwór został zapisany, bądź przy pomocy urządzeń służących do odbioru programu radiowego lub telewizyjnego, w którym utwór jest nadawany. Rozróżnienie to nie występuje w dyrektywach Parlamentu Europejskiego i Rady, używających jednolitego pojęcia (np. w tekście angielskim communication to the public), z reguły tłumaczonego w tekstach polskich jako udostępnianie, jakkolwiek niekiedy także jako odtwarzanie. Stąd akty prawa europejskiego nie są przydatne do rozróżnienia tych dwóch pól eksploatacji. Literalne brzmienie powołanych wyżej punktów 5 i 9 art. 6 ust. 1 wskazuje, że wyróżnikiem reemitowania jest przejmowanie programu organizacji radiowej lub telewizyjnej w całości i bez zmian oraz równoczesne i integralne przekazywanie tego programu do powszechnego odbioru. Koniecznym będzie zatem udostępnienie odbiorcy sygnału, nie jest natomiast konieczne, jakkolwiek możliwe dostarczenie urządzeń umożliwiających odbiór programu. Tymczasem odtwarzanie jest zawsze udostępnieniem przy pomocy nośników lub urządzeń służących do odbioru programu radiowego lub telewizyjnego.

Potoczne znaczenie słowa „odtwarzanie” może wskazywać na dwa rozumienia tego wyrazu. W pierwszym z tych znaczeń nie chodzi o stworzenie możliwości zapoznania się z utworem, ale wprost o udostępnienie utworu w taki sposób, że wystarczy sama obecność publiczności, aby z utworem tym mogła się ona zapoznać – odtworzenie następuje, gdy urządzenie emitujące obraz lub dźwięk jest już włączone. W drugim z nich chodzi o udostępnienie z pewnym poślizgiem czasowym, z istniejącego zapisu.

Definicja zawarta w art. 6 ust. 1 pkt 9 wskazuje na oba te znaczenia wyrazu odtwarzanie, pierwsze z nich „przy pomocy urządzeń służących do odbioru programu radiowego lub telewizyjnego”, drugie „przy pomocy nośników dźwięku, obrazu lub dźwięku i obrazu”. Na wyżej wskazane rozumienie pojęcia „odtworzenie” w odniesieniu do programu telewizyjnego lub radiowego, nie ograniczające się tylko do stworzenia możliwości odbioru sygnału w czasie jego emisji przez pierwotnego nadawcę i bez zmian, ale wiążące się z koniecznością uruchomienia urządzenia obraz lub dźwięk odtwarzającego wskazuje też przepis art. 97 prawa autorskiego, przyznający organizacjom radiowym i telewizyjnym wyłączne prawo do rozporządzania i korzystania ze swoich programów w zakresie m. in reemitowania oraz odtwarzania w miejscach dostępnych za opłatą wstępu.

Wyrok SA w Krakowie z dnia 6 lipca 2016 r. I ACa 348/16

Standard: 5462 (pełna treść orzeczenia)