Rolnik jako konsument, który zawarł umowę zakupu towaru przeznaczonego zarówno dla swojego gospodarstwa rolnego, jak i na użytek własnego gospodarstwa domowego

Artykuł 2 lit. b) dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich w związku z motywem 17 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie praw konsumentów, zmieniającej dyrektywę Rady 93/13/EWG i dyrektywę 1999/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającej dyrektywę Rady 85/577/EWG i dyrektywę 97/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „konsumenta” w rozumieniu tego przepisu obejmuje prowadzącego gospodarstwo rolne, który zawiera umowę zakupu energii elektrycznej, przeznaczonej zarówno dla jego gospodarstwa rolnego, jak i na użytek własnego gospodarstwa domowego, w przypadku gdy cel zawodowy tej umowy jest do tego stopnia ograniczony, że nie jest dominujący w ogólnym kontekście wspomnianej umowy.

Co się tyczy kwestii, czy – a jeśli tak, to w jakich przypadkach – osoba, która zawarła umowę o dwojakim celu, a mianowicie umowę dotyczącą towaru lub usługi przeznaczonych do użytku częściowo związanego z jej działalnością gospodarczą lub zawodową, a zatem jedynie częściowo niezwiązaną z tą działalnością, może jednak mieścić się w zakresie pojęcia „konsumenta” w rozumieniu wspomnianego art. 2 lit. b), Trybunał wskazał już, że chociaż samo brzmienie tego przepisu nie pozwala tego ustalić, to kontekst, w jaki wpisuje się wspomniany przepis, nie wyklucza, że w niektórych przypadkach osoba fizyczna, która zawiera taką umowę, mogłaby zostać uznana za „konsumenta” w rozumieniu tego samego przepisu [zob. podobnie wyrok z dnia 8 czerwca 2023 r., YYY., C‑570/21]

Aby zapewnić poszanowanie celów realizowanych przez prawodawcę Unii w dziedzinie umów konsumenckich oraz spójności prawa Unii należy w szczególności uwzględnić pojęcie „konsumenta” zawarte w motywie 17 dyrektywy 2011/83, który wyjaśnia wolę prawodawcy Unii w odniesieniu do definicji pojęcia „konsumenta” w przypadku umów o dwojakim celu i z którego wynika, że jeżeli umowa została zawarta w celach, które mieszczą się tylko częściowo w ramach działalności gospodarczej lub zawodowej danej osoby, a cel związany z działalnością gospodarczą lub zawodową jest do tego stopnia ograniczony, że nie jest dominujący w ogólnym kontekście umowy, osoba ta powinna zostać uznana za konsumenta [zob. podobnie wyrok z dnia 8 czerwca 2023 r., YYY, C‑570/21].

Wyrok TSUE z dnia 8 maja 2025 r., C-410/23

Standard: 89135 (pełna treść orzeczenia)