Odpowiedzialność przewoźnika podwykonawczego za zaginięcie ładunku w międzynarodowym przewozie rzeczy – ograniczenia odpowiedzialności wynikające z braku stosunku umownego i dowodu przeciwnego wobec listu przewozowego ( art. 9, art. 13, art. 17 CMR)

(AI) W postępowaniu o odpowiedzialność za zaginięcie towaru przewożonego w międzynarodowym transporcie rzeczy list przewozowy CMR nie przesądza o zawarciu umowy przewozu z oznaczonym w nim odbiorcą, jeżeli przedstawiono dowód przeciwny w postaci zlecenia przewozowego – w szczególności wobec przewoźnika, który działał jako podwykonawca, a nie strona umowy przewozu z odbiorcą.

Sąd Apelacyjny, aprobując ocenę Sądu Okręgowego, wskazał, że dla ustalenia stron umowy przewozu miarodajny nie jest sam list przewozowy CMR, jeżeli istnieje dowód przeciwny w rozumieniu art. 9 Konwencji CMR – w tym przypadku przyjęte przez pozwanego zlecenie przewozowe od firmy litewskiej. Brak było podstaw do przyjęcia, że pozwany był stroną umowy przewozu z powodem, który wskazany był w CMR jako odbiorca towaru. Zwrócono uwagę, że pozwany nie przystąpił do umowy pierwotnej (nie był przewoźnikiem sukcesywnym), a jego udział opierał się na odrębnej umowie przewozu zawartej z podmiotem trzecim. W konsekwencji sąd odrzucił możliwość przypisania pozwanemu odpowiedzialności na podstawie art. 13 i art. 17 Konwencji CMR, podkreślając, że nie łączył go z powodem stosunek umowny.

Wyrok SA w Białymstoku z dnia 21 maja 2020 r., I AGa 149/19

Standard: 89045 (pełna treść orzeczenia)