Pojęcie wprowadzenia produktu do obrotu (art. 11 D. Rady 85/374/EWG)

Artykuł 11 dyrektywy Rady 85/374/EWG z dnia 25 lipca 1985 r. w sprawie zbliżania przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących odpowiedzialności za produkty wadliwe należy interpretować w ten sposób, iż dany produkt jest wprowadzony do obrotu wówczas, gdy opuścił on proces produkcji przeprowadzany przez producenta i wszedł do procesu handlowego, w którym jest oferowany odbiorcom w celu użycia lub konsumpcji.

Dyrektywa Rady 85/374/EWG z dnia 25 lipca 1985 r. nie zawiera definicji pojęcia „wprowadzenie do obrotu”, do którego odwołuje się w szczególności art. 7 lit. a) dyrektywy dotyczący możliwości uwolnienia się przez producenta od odpowiedzialności oraz art. 11 poświęcony wygaśnięciu praw przyznanych przez tę dyrektywę osobie poszkodowanej.

 Art. 11 dyrektywy, którego przedmiotem jest ograniczenie w czasie wykonania praw przyznanej przez dyrektywę osobie poszkodowanej, ma neutralny charakter. W rzeczywistości bowiem, jak to wynika z motywu dziesiątego dyrektywy, celem tego przepisu jest uczynienie zadość pewności prawa w interesie danych stron. Tym samym określenie granic czasowych, w których powinno zostać wniesione powództwo osoby poszkodowanej, powinno odpowiadać obiektywnym kryteriom.

W świetle tych rozważań produkt należy uznać za wprowadzony do obrotu w rozumieniu art. 11 dyrektywy wówczas, gdy opuścił on proces produkcji rozpoczęty przez producenta i wszedł do procesu handlowego, w którym jest on oferowany odbiorcom w celu użycia lub konsumpcji.

Zasadniczo nie ma znaczenia w tym zakresie okoliczność, czy produkt jest sprzedawany bezpośrednio przez producenta użytkownikowi lub konsumentowi, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach procesu dystrybucji obejmującego jeden lub więcej podmiotów gospodarczych, takiego jak ten, o którym mowa w art. 3 ust. 3 dyrektywy.

W sytuacji, gdy jedno z ogniw łańcucha dystrybucyjnego jest ściśle związane z producentem, na przykład w przypadku spółki zależnej będącej w 100 % własnością tego producenta, należy ustalić, czy owo powiązanie oznacza w konsekwencji, iż podmiot ten jest w rzeczywistości włączony w proces produkcji danego produktu.

Ocena tego ścisłego powiązania powinna być dokonana niezależnie od tego, czy są to odrębne osoby prawne. Istotne jest natomiast, czy są to przedsiębiorstwa wykonujące odmienną działalność produkcyjną, czy wręcz przeciwnie, przedsiębiorstwa, z których jedno prowadzi zróżnicowaną działalność produkcyjną, zaś drugie, będące spółka zależną, działa wyłącznie jako dystrybutor lub przechowawca produktów wyprodukowanych przez spółkę dominującą. 

Do sądu krajowego należy ustalenie kontekście danego przypadku i w okolicznościach faktycznych poddanej jego rozstrzygnięciu sprawy, czy pomiędzy producentem a innym podmiotem występuje na tyle ścisłe powiązanie, iż pojęcie producenta z art. 7 i 11 dyrektywy obejmuje również ten podmiot, zaś przekazanie produktu temu podmiotowi przez producenta nie jest równoznaczne z jego wprowadzeniem do obrotu w rozumieniu tychże przepisów.

Wyrok TSUE z dnia 9 lutego 2006 r., C-127/04

Standard: 88968 (pełna treść orzeczenia)