Zdeponowanie środków pieniężnych lub innych przedmiotów (art. 41 u.w.t.p.a.)

Art. 41 ust. 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi zawiera podstawowe reguły postępowania dotyczące rzeczy znajdujących się przy osobach, które zostały doprowadzone do izby wytrzeźwień, stanowiąc, że pieniądze, przedmioty wartościowe, napoje alkoholowe, rzeczy osobiste i dokumenty od osób przyjętych do izby wytrzeźwień odbiera się do depozytu w obecności osoby doprowadzającej. Zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 4 lutego 2004 r. w sprawie trybu doprowadzania, przyjmowania i zwalniania osób w stanie nietrzeźwości oraz organizacji izb wytrzeźwień i placówek utworzonych lub wskazanych przez jednostkę samorządu terytorialnego doprowadzający osobę w stanie nietrzeźwości sporządza protokół doprowadzenia w celu wytrzeźwienia, zawierający m.in. określenie przedmiotów posiadanych przez osobę w stanie nietrzeźwości w chwili doprowadzenia (§ 2 ust. 3 pkt 8), zaś przedmioty od osób przyjętych odbiera się do depozytu (§ 9 ust. 1).

Żaden z powołanych przepisów nie statuuje po stronie funkcjonariuszy doprowadzających osobę nietrzeźwą do izby wytrzeźwień obowiązku doprowadzenia tej osoby wraz ze wszystkimi posiadanymi przez nią przy sobie przedmiotami w sytuacji, gdy osoba ta wyraźnie oświadcza, że dane przedmioty chce zostawić w miejscu, z którego zostaje doprowadzona do izby wytrzeźwień.

Po podjęciu przez funkcjonariuszy decyzji o przewiezieniu powoda do izby wytrzeźwień, poinformował on policjantów, że chce zostawić w domu pieniądze w kwocie 2.900 zł, które ma przy sobie, ponieważ obawia się ich kradzieży w trakcie pobytu w izbie wytrzeźwień. Pieniądze zostały przeliczone przez świadka A. D. i zgodnie z wolą powoda pozostawione w jego domu. Wobec powyższego brak było podstaw do czynienia interweniującym policjantom zarzutu działania powodującego szkodę. Nie sposób przyjąć, aby wyrażenie przez funkcjonariuszy zgody na zadysponowanie przez powoda jego własnością poprzez jej pozostawienie zgodnie z jego wolą w jego własnym domu, mogło normalnie, typowo, prowadzić do utraty przez powoda tych pieniędzy wskutek kradzieży. Nawet więc jeżeli pomiędzy pozostawieniem pieniędzy w domu powoda a ich utratą występuje związek przyczynowy, to nie ma on w ocenie Sądu charakteru adekwatnego związku przyczynowego, gdyż nie jest to następstwo typowe, oczekiwane w zwykłej kolejności rzeczy, a co najwyżej będące następstwem jakiegoś zupełnie wyjątkowego zbiegu okoliczności.

Wyrok SO w Wrocławiu z dnia 28 czerwca 2013 r., II Ca 422/13

Standard: 88796 (pełna treść orzeczenia)