Organizacyjna podległość a akty prawa wewnętrznego

W wyroku z 28 czerwca 2000 r. (sygn. K. 25/99, OTK ZU Nr 5/2000, s. 778) Trybunał Konstytucyjny analizował kryterium "organizacyjnej podległości", o którym mowa w art. 93 ust. 1, odwołując się przy tym do pojęcia "hierarchicznego podporządkowania" w znaczeniu przyjętym w prawie administracyjnym. Przypomniał, że pojęcie "hierarchicznego podporządkowania" wyraża jednostronną zależność organu niższego stopnia od organu stopnia wyższego lub podmiotu podległego od podmiotu zwierzchniego. Na tę zależność składają się dwa elementy: zależność osobowa i zależność służbowa. Zależność osobowa rozpoczyna się z chwilą nawiązania stosunku pracy osoby pełniącej funkcje organu, a kończy w momencie jego ustania. Jej treścią jest regulowanie stosunków osobowych w czasie trwania stosunku pracy (awansowanie, nagradzanie, przeniesienie na inne stanowisko, odpowiedzialność służbowa, porządkowa, odpowiedzialność dyscyplinarna). Niekiedy rozszerza się pojęcie zależności osobowej przez włączenie do niej dyspozycyjności pracownika. Zależność osobowa łączy się ściśle z zależnością służbową. Podległość służbowa w systemie hierarchicznego podporządkowania wyraża się w możliwości wydawania poleceń służbowych przez organ wyższy organowi niższemu. Kierowanie organem niższym w obrębie zależności służbowej odbywa się za pomocą aktów dwojakiego rodzaju: aktów generalnych (okólników, wytycznych, instrukcji, zarządzeń) oraz aktów indywidualnych (poleceń służbowych). Stosunek organizacyjny, wyrażający się w hierarchicznym podporządkowaniu, jest stosunkiem między organami administracji publicznej. Jego treść podobna jest do treści stosunków powstających między pracownikami urzędów a ich zwierzchnikami służbowymi (J. Boć [red.], Prawo administracyjne, Wrocław 1993, s. 137).

Wyrok TK z dnia 8 października 2002 r., K 36/00, OTK-A 2002/5/63, Dz.U.2002/176/1457

Standard: 25