Reklama napojów alkoholowych (art. 2[1] ust. 1 pkt 3 u.w.t.p.a.)
Definicje (art. 2 u.w.t.p.a.) Zakaz reklamy i promocji napojów alkoholowych (art. 13[1]; art. 2[1] ust. 1 pkt 3; art. 45[2] u.w.t.p.a.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Aby konkretny przekaz mógł zostać uznany za reklamę napojów alkoholowych, muszą łącznie zostać spełnione trzy elementy:
- przekaz musi zawierać oznaczenia napojów alkoholowych, które pozwalają na ich odróżnianie,
- przekaz musi mieć charakter publiczny,
- a jego celem ma być popularyzowanie znaków towarowych napojów alkoholowych.
Wyrok SR dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie z dnia 27 listopada 2024 r., II K 488/23
Standard: 88773 (pełna treść orzeczenia)
Możliwość zakwalifikowania danego przekazu za reklamę napojów alkoholowych w rozumieniu ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi uzależniona jest od łącznego zmaterializowania się trzech przesłanek, tj.:
- przekaz musi mieć charakter publiczny,
- zawierać oznaczenia napojów alkoholowych, które pozwalają na ich odróżnianie,
- a jego cel stanowi popularyzowanie znaków towarowych napojów alkoholowych (zob. M. Koszowski [w:] I. Niżnik-Dobosz, M. Koszowski, Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Komentarz, LEX/el. 2022, art. 13(1).)
Szerokie ujęcie oznaczenia napojów alkoholowych wskazuje zatem, że ich umieszczenie w przekazie marketingowym winno prowadzić do uznania go za reklamę napojów alkoholowych.
Z ustawowej definicji wynika zatem, że reklamą jest każda rozpowszechniana publicznie informacja, z wyjątkiem informacji używanych do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi. Przyjęta redakcja wskazuje tym samym, że każde działanie zmierzające do publicznego rozpowszechnienia znaków towarowych napojów alkoholowych (rozmieszczenie na billboardach, na łamach gazet, poprzez radio, telewizję itp.) uznaje się za reklamę napojów alkoholowych (zob. wyrok NSA z dnia 13 stycznia 2013 r., II FSK 988/11). Definicja zawarta w ustawie w istotny sposób rozszerza zatem powszechnie ugruntowane w orzecznictwie pojęcie reklamy, za której element charakterystyczny uznaje się element namowy, perswazji nabycia tego, a nie innego towaru, oddziaływania na emocje odbiorcy (zob. wyrok NSA z dnia 24 lipca 2018 r., II FSK 38/18).
W przypadku upowszechniania nazw i znaków towarowych bez wyraźnego wskazania na związek ze sponsorowaniem będziemy mieli do czynienia z reklamą napojów alkoholowych w rozumieniu ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi i przez nią zabronioną” (zob. I. Skrzydło-Niżnik, G. Zalas [w:] I. Skrzydło-Niżnik, G. Zalas, Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Komentarz, Kraków 2002, art. 13[1]).
Zawarcie w części audiowizualnej prezentacji wizerunku postaci ludzkiej uniemożliwia uznanie go za informację o sponsorowaniu.
Wyrok SN z dnia 24 października 2024 r., II NSKP 58/23
Standard: 88764 (pełna treść orzeczenia)