Porozumienia ograniczające konkurencję

Z punktu widzenia zakazu ustanowionego w art. 6 ust. 1 pkt 1 u.o.k.k. nie ma także znaczenia okoliczność, czy kwestionowane porozumienie wywołało skutek w postaci wyeliminowania, ograniczenia lub naruszenia w inny sposób konkurencji na rynku właściwym. Przepis ten - na co wskazuje posłużenie się w jego treści alternatywą „celem lub skutkiem” - odnosi się bowiem nie tylko do tych przypadków, w których osiągnięty został zamierzony skutek, ale dotyczy również samego uczestnictwa w porozumieniu wymierzonym w objęte ochroną dobro, jakim jest swobodna konkurencja.

Wyrok SN z dnia 19 czerwca 2019 r., I NSK 89/18

Standard: 43734 (pełna treść orzeczenia)

Dla rzetelnego ustalenia czy pozwany był organizatorem (a nie tylko stroną) porozumienia ograniczającego konkurencję nie jest konieczne ustalanie tożsamości wszystkich uczestników porozumienia i badanie ich wszelkich możliwych zachowań. Wystarczy szczegółowa i zindywidualizowana ocena zachowań samego organizatora porozumienia. 

Dla uznania, że doszło do zawarcia porozumienia nie ma potrzeby wskazywania imiennie przedsiębiorców z nazwy i adresu, którzy uczestniczyli w porozumieniu ograniczającym konkurencję.

W świetle art. 88 u.o.k.k. nie jest konieczne wszczynanie postępowania przeciwko wszystkim uczestnikom porozumienia wertykalnego, jednakże Prezes UOKiK winien udowodnić istnienie porozumienia poprzez wskazanie ich w treści decyzji wraz z przedstawieniem ich roli w porozumieniu. W ocenie Sądu Najwyższego taka potrzeba nie występuje, gdy stroną postępowania jest wyłącznie organizator porozumienia wertykalnego. Wskazać tu należy, że Sąd Najwyższy w wyroku z 4 października 2017 r., III SK 47/16 podniósł, że prowadzenie postępowania antymonopolowego tylko przeciwko organizatorowi porozumienia wertykalnego nie jest wadą decyzji uzasadniającą jej uchylenie (art. 479[31a] § 3 k.p.c. w związku z art. 88 ust. 1 u.o.k.k.).

Wyrok SN z dnia 15 lutego 2019 r., I NSK 11/18

Standard: 43738 (pełna treść orzeczenia)