Przestępstwo trwałe a granice aktu oskarżenia

Przestępstwo trwałe. polega na wywołaniu stanu bezprawnego i jego celowym utrzymywaniu przez sprawcę, względnie tylko jako utrzymywaniu stanu bezprawności zgodnie z wolą sprawcy (vide M. Nawrocki, Przestępstwo trwałe w teorii i praktyce, Prokuratura i Prawo 2019, nr 6, s. 38). Ten stan bezprawia spowodowany jest jednym czynem, a nie powtarzającymi się wieloma zamachami na określone dobro prawne (zob. wyrok SN z dnia 2 grudnia 2011 r., IV KK 202/11). Ustaje on dopiero z chwilą, gdy sprawca zaprzestanie swej działalności, bądź też gdy zostanie wydany wyrok skazujący w odniesieniu do danego przestępstwa (por. postanowienie SN z dnia 14 listopada 2019 r., V KK 465/19). Zatem w pełni uprawnione było przyjęcie jako zakończenia popełnienia przez skazanego przestępstwa z art. 211 k.k. daty zamknięcia przewodu sądowego w pierwszej instancji. Postąpienie takie nie stanowi wyjścia poza granicę skargi.

Wyrok SN z dnia 30 stycznia 2025 r., I KK 438/24

Standard: 88596 (pełna treść orzeczenia)

Przestępstwo trwałe przerywa dopiero prawomocny wyrok zatem dopóki on nie zapadnie mamy do czynienia z jednym przestępstwem. 

Skazanemu przypisano przestępstwa kwalifikowane z art. 276 k.k. w postaci ukrywania dokumentów, którymi nie miał prawa wyłącznie rozporządzać a zatem w postaci działania o skutkach trwałych (stan przestępny trwa przez cały czas ukrywania dokumentów i to do chwili prawomocnego wyroku skazującego).

Postanowienie SN z dnia 14 listopada 2019 r., V KK 465/19

Standard: 88597 (pełna treść orzeczenia)