Sprawy o odebranie osoby prowadzone na podstawie konwencji haskiej (art. 569[1] k.p.c.)

Ustawa z dnia 26 stycznia 2018 r. o wykonywaniu niektórych czynności organu centralnego w sprawach rodzinnych z zakresu obrotu prawnego na podstawie prawa Unii Europejskiej i umów międzynarodowych (Dz.U. z 2018 r., poz. 416, dalej - „ustawa nowelizująca”) wprowadziła do polskiego porządku prawnego nowe rozwiązania określające w sposób kompleksowy zasady i tryb postępowania polskiego organu centralnego, sądów i innych organów dotyczące obrotu prawnego z zagranicą w sprawach rodzinnych, w tym sprawach toczących się na podstawie Konwencji haskiej i rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. o jurysdykcji oraz uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylającego rozporządzenia (WE) nr 1347/2000 (Dz. Urz. UE L 338, s. 1, dalej - „rozporządzenie nr 2201/2003”) (art. 1 ustawy nowelizującej).

Ustawą tą znowelizowano jednocześnie kodeks postępowania cywilnego, zmieniając i uzupełniając przepisy regulujące przebieg postępowania w sprawach o odebranie osoby podlegającej władzy rodzicielskiej lub pozostającej pod opieką prowadzonych na podstawie Konwencji haskiej.

Modyfikacji uległa właściwość sądu (art. 569[1] § 1, art. 518[2] § 1 k.p.c.), wprowadzono obowiązkowe zastępstwo uczestników przez adwokatów lub radców prawnych (art. 578[2] k.p.c.), ustanowiono terminy do rozpoznania wniosku w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji i w postępowaniu apelacyjnym (art. 569[1] § 2, art. 518[2] § 2 k.p.c.), unormowano treść rozstrzygnięcia uwzględniającego wniosek i zasady sporządzania jego uzasadnienia (art. 598[5] § 2 i 3 k.p.c.) oraz wyłączono - w odniesieniu do postanowienia uwzględniającego wniosek o nakazanie powrotu dziecka - ogólną regułę, według której postanowienia sądu opiekuńczego stają się skuteczne i wykonalne z chwilą ogłoszenia lub wydania (art. 598[5] § 4 k.p.c.).

Wprowadzono ponadto możliwość wniesienia skargi kasacyjnej przez wskazane w ustawie podmioty (art. 519[1] § 2[1] i § 2[2] k.p.c.).

Wyłączono także stosowanie w rozważanych w sprawach art. 577 k.p.c. (art. 598[5] § 5 k.p.c.).

Postanowienie SN z dnia 30 czerwca 2021 r., I CSKP 365/21

Standard: 88479 (pełna treść orzeczenia)