Europejska konwencja o ochronie zwierząt przeznaczonych do uboju

Postanowienia Europejskiej konwencję o ochronie zwierząt przeznaczonych do uboju, sporządzononej w Strasburgu dnia 10 maja 1979 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 126, poz. 810; dalej: konwencja o ochronie zwierząt), znajdują zastosowanie w Polsce od 4 października 2008 r.

Konwencja reguluje warunki przemieszczania, przetrzymywania, unieruchamiania, ogłuszania i uboju zwierząt jednokopytnych, przeżuwaczy, świń, królików i drobiu (art. 1 ust. 1).Art. 12 konwencji o ochronie zwierząt przewiduje, że „Zwierzęta należy unieruchomić, jeżeli to konieczne, tuż przed dokonaniem uboju oraz, poza wyjątkami określonymi w artykule 17, ogłuszyć je przy użyciu odpowiednich metod”.

W myśl art. 17 ust. 1 tej konwencji, państwo może zezwolić na stosowanie wyjątków dotyczących ogłuszania poprzedzającego ubój, w przypadku:1) uboju zgodnie z obyczajami religijnymi;2) uboju z konieczności, kiedy ogłuszenie nie jest możliwe;3) uboju drobiu i królików przy użyciu dozwolonych metod powodujących natychmiastową śmierć zwierzęcia;4) uśmiercania zwierząt związanego ze zwalczaniem chorób, jeżeli jest to konieczne ze szczególnych przyczyn.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 konwencji o ochronie zwierząt, państwo, które zastosuje powyższe wyjątki, zapewni, że podczas uboju lub uśmiercania, wszelki ból lub cierpienie możliwe do uniknięcia, zostaną zwierzęciu zaoszczędzone.

Wyrok TK z dnia 10 grudnia 2014 r., K 52/13

Standard: 88349 (pełna treść orzeczenia)