Uśmiercanie zwierząt po ogłuszeniu art. 3 i 4 rozp. nr 1099/2009
Rozporządzenie Rady (WE) Nr 1099/2009 z dnia 24 września 2009 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas ich uśmiercania Przestępstwo uśmierca zwierzęcia albo dokonywania uboju z naruszeniem przepisów art. 6 ust. 1, art. 33 lub art. 34 ust. 1–4 (art. 35 ust. 1 u.o.z.)
Art. 4 ust. 1 rozporządzenia nr 1099/2009 w związku z motywem 20 tego rozporządzenia ustanawia zasadę ogłuszania zwierząt przed uśmierceniem, a nawet nadaje jej charakter obowiązku, ponieważ badania naukowe wykazały, że ogłuszanie jest techniką, która w najmniejszym stopniu narusza dobrostan zwierząt w czasie uboju (zob. podobnie wyrok z dnia 26 lutego 2019 r., Œuvre d’assistance aux bêtes d’abattoirs, C‑497/17).
Jak wynika z motywu 4 wspomnianego rozporządzenia, ustanowiona w tym przepisie zasada uprzedniego ogłuszania odzwierciedla unijną wartość, jaką jest dobrostan zwierząt, zapisany obecnie w art. 13 TFUE, na podstawie którego Unia i państwa członkowskie muszą w pełni uwzględniać wymagania w zakresie dobrostanu zwierząt przy formułowaniu i wykonywaniu jej polityki. Zasada ta odpowiada głównemu celowi ochrony dobrostanu zwierząt realizowanemu przez rozporządzenie nr 1099/2009, który wynika z samego tytułu tego rozporządzenia i jego motywu 2, co jest zgodne z art. 13 TFUE (zob. podobnie wyrok z dnia 29 maja 2018 r., Liga van Moskeeën en Islamitische Organisaties Provincie Antwerpen i in., C-426/16).
art. 4 ust. 4 rozporządzenia nr 1099/2009 stanowi, że zasada uprzedniego ogłuszania nie ma zastosowania do zwierząt poddawanych ubojowi według szczególnych metod wymaganych przez obrzędy religijne, pod warunkiem że ubój ma miejsce w rzeźni.
Wyrok TSUE z dnia 17 grudnia 2020 r., C-336/19
Standard: 88345 (pełna treść orzeczenia)
Zgodnie z art. 3 rozporządzenia nr 1099/2009 „[p]odczas uśmiercania […] zwierzętom oszczędza się wszelkiego niepotrzebnego bólu, niepokoju lub cierpienia”. Ten ogólny przepis odnoszący się do uśmiercania zwierząt został skonkretyzowany w szczególności w art. 4 ust. 1 tego rozporządzenia, który przewiduje, po pierwsze, że „zwierzęta są uśmiercane wyłącznie po uprzednim ogłuszeniu”, a po drugie, że „[d]o chwili śmierci zwierzęta są utrzymywane w stanie nieprzytomności i niewrażliwości na bodźce”.
Artykuł 4 ust. 1 rozporządzenia nr 1099/2009, interpretowany w związku z motywem 20 tego rozporządzenia, ustanawia zasadę, w myśl której przed uśmierceniem zwierzę powinno zostać ogłuszone, a nawet podnosi tę zasadę do rangi obowiązku. Badania naukowe wykazały, że ogłuszanie jest techniką, która w najmniejszym stopniu narusza dobrostan zwierząt w czasie uboju.
Wyrok TSUE z dnia 26 lutego 2019 r., C-497/17
Standard: 88338 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 88348