Akty wewnętrznie; zarządzenia

Zgodnie z § 134 ZTP (Dz.U. z 2016 r., poz. 283) podstawą wydania zarządzenia może być przepis prawny, który:

1. upoważnia dany podmiot do uregulowania określonego zakresu spraw bądź

2. wyznacza zadania lub kompetencje danego podmiotu.

Według § 137 ZTP taki też zakres sprawy może zostać uregulowany zarządzeniem.

Wyjaśnia się przy tym (G. Wierczyński, Komentarz do ZTP), że każdy przypadek stanowienia prawa jest przejawem działalności władczej i jako taki podlega zasadzie legalizmu wyrażonej w art. 7 Konstytucji RP, a kompetencji prawodawczych nie można domniemywać.

Akty wewnętrznie obowiązujące mogą być skierowane wyłącznie do podmiotów podlegających organowi wydającemu dany akt i regulować wyłącznie kwestie objęte tym stosunkiem podległości.

Niedopuszczalne jest wykroczenie w danym akcie poza sferę tych stosunków i wpływanie na sytuację podmiotów zewnętrznych (wyrok TK Kw 1/89 powołany w cyt. Komentarzu). Zgodnie więc z art. 87 w związku z art. 7 Konstytucji pozostałe, niewymienione tam akty normatywne nie mogą regulować kwestii powszechnie obowiązujących.

Powołanie się w akcie wewnętrznie obowiązującym na ogólny przepis wyznaczający zadania lub kompetencje jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy w porządku prawnym nie ma przepisu upoważniającego do uregulowania zakresu danej sprawy.

Wyrok WSA z dnia 25 października 2016 r., II SA/Wr 372/16

Standard: 88328 (pełna treść orzeczenia)