Zakaz mycia i naprawy pojazdów samochodowych poza myjniami i warsztatami naprawczymi; (art. 4 ust. 2 pkt 1 lit. d u.c.p.g.)

Delegacja ustawowowa nie upoważnia organu uchwałodawczego gminy do wprowadzenia generalnego zawężenia możliwości mycia pojazdów poza myjniami tylko do niektórych jego części, czy też naprawy pojazdów samochodowych poza warsztatem jedynie do drobnych napraw.

Organ regulując w uchwale kwestie mycia i naprawy pojazdów samochodowych poza myjniami i warsztatami naprawczymi na podstawie upoważnienia ustawowego określonego w art. 4 ust. 2 pkt 1 lit. d u.c.p.g. zobligowany jest do wskazania warunków, aby czynności te były dopuszczalne, nie zaś do ich ograniczania do określonych rodzajów. Chodzi tu przede wszystkim o warunki zapewniające zgodne z ustawą odprowadzanie nieczystości powstałych w wyniku mycia lub naprawy pojazdów.

Organ nie ma upoważnienia do ograniczania możliwości mycia pojazdów samochodowych poza myjniami wyłącznie do mycia nadwozia samochodu lub przeprowadzania napraw pojazdów samochodowych poza warsztatami naprawczymi ograniczonych wyłącznie do drobnych napraw.

Przepis art. 4 ust. 2 pkt 1 lit. d u.c.p.g. zawiera delegację ustawową do określenia wymagań dotyczących mycia i naprawy pojazdów samochodowych poza myjniami i warsztatami naprawczymi.

Z § 5 ust. 1 pkt 3 Regulaminu wynika zaś, że mycie pojazdów samochodowych poza myjniami może odbywać się tylko pod warunkiem, że mycie dotyczy wyłącznie nadwozia samochodu. Organ gminy został zatem upoważniony do określenia wymogów dopuszczalności mycia i naprawy pojazdów poza myjniami i warsztatami, mających na celu zapewnienie ochrony środowiska i ludzi przed zanieczyszczeniem lub uciążliwościami stwarzanymi na skutek wykonywania tych czynności.

Zaskarżona regulacja nie stanowi o "wymaganiach", o jakich mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 lit. d u.c.p.g., a tym samym ingeruje bez odpowiedniego upoważnienia w prawa podmiotowe jednostki, w tym w prawo własności (por. wyrok WSA w Warszawie z 17 grudnia 2020 r., IV SA/Wa 2246/20). Stanowi naruszenie delegacji ustawowej, ograniczając przy tym zakres przedmiotowych dozwolonych zachowań (por. wyroki NSA: z 10 listopada 2009 r., II OSK 1256/09, z 27 czerwca 2017 r., II OSK 2873/15, z 21 lipca 2022 r., III OSK 5477/21; wyroki WSA w Lublinie: z 27 maja 2021 r., II SA/Lu 98/21, z 1 czerwca 2023 r. II SA/Lu 238/23, z 5 września 2023 r., II SA/Lu 580/23; wyrok WSA w Bydgoszczy z 18 grudnia 2018 r., II SA/Bd 877/18; wyrok WSA w Gdańsku z 11 grudnia 2019 r., II SA/Gd 383/19)

Wyrok WSA z dnia 12 września 2024 r., II SA/Ke 416/24

Standard: 88237 (pełna treść orzeczenia)

Organ uchwałodawczy nie może w regulaminie ograniczać możliwości napraw poza warsztatami tylko do drobnych napraw własnych samochodów, gdyż takie działanie następuje z przekroczeniem ustawowego upoważnienia. Takie normy ograniczają w sposób nieuprawniony prawo własności podmiotów objętych postanowieniami regulaminu, a także zakres dozwolonych zachowań. Co więcej, posłużenie się w regulaminie pojęciem "drobnych napraw" stoi w sprzeczności z konstytucyjną zasadą pewności i określoności prawa (art. 2 Konstytucji) i Zasadami techniki prawodawczej nakazującymi takie redagowanie przepisów prawa, aby dokładnie i w sposób zrozumiały dla adresatów zawarte w nim normy wyrażały intencję prawodawcy.

Nie zasługiwał natomiast na uwzględnienie zarzut Prokuratora w zakresie dotyczącym użytego w regulaminie pojęcia "warsztatów samochodowych", który nie zmienia istoty sformułowania ustawowego, w którym mowa o "warsztatach naprawczych". Z samego przepisu ustawy wynika, że chodzi tu o naprawy pojazdów samochodowych. W świetle powyższych uwag z omawianego przepisu należało wyeliminować zapis o treści "wyłącznie w zakresie obejmującym drobne naprawy własnych samochodów oraz". Wyeliminowanie z treści przepisu wyłącznie takiego fragmentu nie pozbawi go logicznej treści, a pozostała treść zawiera, jak wyżej wspomniano, normatywną zawartość zgodną z delegacją ustawową. 

Wyrok WSA z dnia 3 grudnia 2020 r., II SA/Ke 916/20

Standard: 88277 (pełna treść orzeczenia)