Strona przedmiotowa przestępstwa znęcania się nad zwierzętami

Zachowanie sprawcy może polegać na zabijaniu, uśmiercaniu, bądź dokonywaniu uboju zwierzęcia z naruszeniem art. 6 ust. 1, art. 33 lub art. 34 ust. 1-4 ustawy, albo znęcaniu się na zwierzęciem w sposób określony w art. 6 ust. 2 ustawy. Powołany art. 6 ust. 1 ustawy zabrania nieuzasadnionego lub niehumanitarnego zabijania zwierząt oraz znęcania się nad nimi.

Art. 33 ust. 1 wymienia zaś warunki uzasadniające uśmiercanie zwierząt. Może być ono uzasadnione wyłącznie potrzebą gospodarczą, względami humanitarnymi, koniecznością sanitarną, nadmierną agresywnością powodującą bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia ludzkiego, a także dla zwierząt hodowlanych lub dziko żyjących, potrzebami nauki oraz wykonywaniem zadań związanych z ochroną przyrody.

W art. 34 ust. 1 ustawy wprowadzona została zasada, że zwierzę kręgowe w ubojni może zostać uśmiercone tylko po uprzednim pozbawieniu świadomości przez osoby mające odpowiednie kwalifikacje. Podobnie powinno być oddzielone pomieszczenie przeznaczone do pozbawiania świadomości od pomieszczeń, w których dokonuje się wykrwawiania oraz dalszych czynności obróbki poubojowej (art. 34 ust. 2 ustawy). Natomiast w uboju domowym zwierzęta kopytne mogą być uśmiercane tylko po uprzednim pozbawieniu ich świadomości przez przyuczonego ubojowca (art. 34 ust. 3 ustawy). W art. 34 ust. 4 ustawy zamieszczono zaś zakazy: uśmiercania zwierząt w okresie okołoporodowym, z wyjątkiem potrzeb badań naukowych, uboju lub uśmiercania zwierząt kręgowych przy udziale dzieci lub w ich obecności, wytrzewiania (patroszenia), oparzania, zdejmowania skóry, wędzenia i oddzielania części zwierząt stałocieplnych przed ustaniem odruchów oddechowych i mięśniowych.

Przestępstwem określonym w art. 35 ust. 1 ustawy będzie także znęcanie się nad zwierzęciem w sposób określony w art. 6 ust. 2 ustawy. Ten ostatni przepis definiuje pojęcie „ znęcanie się nad zwierzęciem", przez które należy rozumieć zadawanie albo świadome dopuszczanie do zadawania bólu lub cierpień, w szczególności postępowanie w sposób przewidziany pkt 1-9.

Wśród zachowań postrzeganych jako znęcanie się nad zwierzęciem przepis powyższy uznaje utrzymywanie zwierząt w niewłaściwych warunkach bytowania, w tym utrzymywanie ich w stanie rażącego niechlujstwa oraz w pomieszczeniach albo klatkach uniemożliwiających im zachowanie naturalnej pozycji, czy też transport zwierząt, w tym zwierząt hodowlanych, rzeźnych i przewożonych na targowiska, przenoszenie lub przepędzanie zwierząt w sposób powodujący ich zbędne cierpienie i stres.

Znęcanie może mieć postać działania lub zaniechania, wielokrotnego lub jednorazowego.

O przyjęciu znęcania się rozstrzygają społecznie akceptowalne wartości wyrażające się w normach etycznych i kulturowych. Znęcaniem się w rozumieniu art. 6 ust. 2 pkt 1-9 nie jest każde zachowanie w sposób tam przewidziany, ale tylko takie, które będzie skutkować bólem lub cierpieniem zwierzęcia (Wyrok SN z dnia 16 listopada 2009 r., V KK 187/09).

Wyrok SR dla Mokotowa w Warszawie z dnia 2 lipca 2015 r., XIV K 44/12

Standard: 88222 (pełna treść orzeczenia)