Podstawa opodatkowania przy nabyciu rzeczy lub praw majątkowych w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności (art. 7 ust. 6 u.p.s.d.)
Podatek od nieodpłatnego zniesienia współwłasności (art. 1 ust. 1 pkt 4 i art. 6 ust. 1 pkt 7 u.p.s.d.) Podstawa opodatkowania (art. 7 u.p.s.d.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Ustalenie podstawy opodatkowania składa się więc z dwóch etapów. W pierwszym należy określić wartość rzeczy lub praw majątkowych, których dotyczy zniesienie współwłasności według zasady generalnej wyrażonej w art. 7 ust. 1 ustawy. W drugim etapie ustala się udział jaki przysługiwał dotychczas współwłaścicielowi i jego wartość. Podatkowi podlega bowiem nadwyżka wartości udziału.
Wyrok WSA z dnia 7 września 2023 r., I SA/Ke 124/23
Standard: 87933 (pełna treść orzeczenia)
W myśl art. 7 ust. 6 u.p.s.d. przy nabyciu rzeczy lub praw majątkowych w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności, podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy.
Ponieważ planowane przez skarżącą zniesienie współwłasności przez fizyczny podział nieruchomości ma być nieodpłatne, podstawę opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn stanowić będzie wartość części nieruchomości, którą skarżąca i jej mąż nabędą na wyłączną własność, przenosząca ich udział we współwłasności.
Gdyby przy ustalaniu tej wartości uwzględniono zwiększenie wartości nieruchomości spowodowane nakładami, a więc wydatkami, poczynionymi na nią przez skarżącą i jej męża, podatnicy ci byliby obowiązani do uiszczenia podatku także od tej części wartości nieruchomości, która powstała w następstwie poczynionych przez nich nakładów. W takiej sytuacji podstawę opodatkowania nie stanowiłaby czysta wartość nabytej rzeczy (ponad udział we współwłasności), ale wartość powiększona kosztem majątku nabywców; innymi słowy, opodatkowana byłaby także część poniesionych przez nich nakładów. Prowadziłoby to do sprzeczności z zasadą, wyrażoną w art. 7 ust. 1 u.p.s.d. Sprzeczności tej pozwala uniknąć uznanie roszczenia o zwrot nakładów na wspólną nieruchomość za dług pomniejszający wartość nabytego prawa.
Tak ustalona czysta wartość nabytego prawa odpowiada wielkości rzeczywistego przysporzenia majątkowego, które w wyniku nieodpłatnego zniesienia współwłasności uzyska skarżąca i jej mąż.
Wielkość owego długu może być relatywizowana ewentualnymi korzyściami z wyłącznego posiadania przez nabywców części nieruchomości, wydzielonej im do wyłącznego korzystania w okresie pozostawania nieruchomości we współwłasności (jak proponuje to WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 7 maja 2013 r., I SA/Gd 107/13, w przypadku wyłącznego korzystania przez nabywców z budynku, wzniesionego na tej części nieruchomości), niemniej twierdzenie o nieprzysługiwaniu roszczenia o zwrot nakładów może być uznane za zasadne dopiero po dokonaniu porównania wielkości nakładu z wielkością uzyskanej korzyści.
Wyrok NSA z dnia 19 czerwca 2018 r., II FSK 1614/16
Standard: 87868 (pełna treść orzeczenia)