Brak mocy wstecznej warunku, jeżeli strony zastrzegły inaczej (art. 90 k.c.)

W doktrynie wskazuje się, że ziszczenie się warunku ma miejsce wówczas, gdy zrealizują się wszystkie elementy stanu faktycznego lub prawnego, od którego została uzależniona czynność prawna. Ziszczenie się warunku powoduje powstanie (przy warunku zawieszającym) lub ustanie (przy warunku rozwiązującym) skutków warunkowej czynności prawnej z mocy samego prawa, niezależnie od jakiejkolwiek aktywności stron oraz ich woli. W razie zaciągnięcia zobowiązania pod warunkiem zawieszającym, wraz z jego ziszczeniem się zobowiązanie to powstaje więc ex lege [por. E. G., P. M. (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Wyd. 9, W. 2019].

Na tle art. 90 k.c. w doktrynie podkreśla się, że skoro ziszczenie się warunku nie ma mocy wstecznej, to jest to sposób określenia chwili powstania skutków czynności prawnej dokonanej pod warunkiem zawieszającym oraz chwili ustania skutków czynności prawnej, do której dodano warunek rozwiązujący. Zasadą jest, że chwila ta następuje w momencie wystąpienia zdarzenia stanowiącego warunek. Skutki prawne warunkowej czynności, mimo ziszczenia się warunku, nie mogą być więc traktowane tak, jakby powstały (ustały) już w momencie dokonania czynności prawnej [por. E. G., P. M. (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Wyd. 9, W. 2019].

Wyrok SO w Szczecinie z dnia 5 marca 2020 r., VIII GC 375/18

Standard: 87821 (pełna treść orzeczenia)