Art. 57 § 5 pkt 2 Kpa

Zgodnie z przepisem art. 57 § 5 pkt 2 Kpa termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało nadane w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe. Przepis należy interpretować w kontekście całej treści przepisu art. 57 Kpa. Przepis art. 57 Kpa odwołuje się natomiast do terminów procesowych obejmujących pewien okres czasu, oznaczonych w określonych jednostkach czasu (dniach, tygodniach, miesiącach). Przepis art. 57 § 5 pkt 2 Kpa pełni zatem rolę gwarancyjną dla strony w tym sensie, że umożliwia jej zachowanie wymaganego przez przepisy prawa terminu do wniesienia środka prawnego (np. wniosku), czy środka zaskarżenia (np. odwołania), jeżeli niezachowanie tego terminu może mieć negatywne następstwa dla osoby składającej podanie. Terminy do wnoszenia podań określane są poprzez wskazanie określonego okresu czasu np. 7 dni, 14 dni, 1 miesiąc.

Przepis art. 57 § 5 pkt 2 Kpa nie ma zastosowania do określenia daty "złożenia wniosku", o którym mowa w przepisach art. 8 ust. 3 i art. 106 ust. 3 ustawy. Wskazane przepisy ustawy odwołują się do innego rozumienia instytucji "terminu". W przepisach art. 8 ust. 3 i art. 106 ust. 3 wskazany jest termin określany za pomocą konkretnego zdarzenia, a nie okresu czasu, czy konkretnej daty kalendarzowej. Takim zdarzeniem jest "złożenie wniosku". Termin tego typu jest tzw. terminem początkowym. Nadejście tego terminu (wystąpienie zdarzenia w postaci złożenia wniosku) powoduje określone skutki prawne dla strony (sytuuje w czasie wysokość dochodu w kontekście tzw. kryterium dochodowego, określa początkową chwilę przyznania i wypłaty świadczenia).

Wyrok WSA z dnia 27 stycznia 2017 r., I SA/Wa 1917/16

Standard: 86359 (pełna treść orzeczenia)