Wniosek ponowny o wyłączenie oparty na tych samych podstawach faktycznych (art. 41a k.p.k.).

Zgodnie z treścią art. 41a k.p.k. wniosek o wyłączenie sędziego oparty na tych samych podstawach faktycznych co wniosek wcześniej rozpoznany pozostawia się bez rozpoznania. W przepisie tym chodzi o kolejny wniosek ‎o wyłączenie sędziego, złożony ponownie, mimo że podstawa faktyczna wyłączenia była już przedmiotem rozpoznania i na tej podstawie poprzedni wniosek ‎o wyłączenie sędziego nie został uwzględniony.

Przez sformułowanie "te same podstawy faktyczne" należy rozumieć okoliczności, które zamieszczono we wcześniej złożonym wniosku o wyłączenie sędziego, które powodują powstanie uzasadnionej wątpliwości co do bezstronności sędziego.

Znaczenie ma całościowa treść ponownego wniosku, a nie jedynie stylistyczno-leksykalna zmiana sformułowanych zarzutów w nowym wniosku strony. Dotyczy to zarówno wcześniej złożonych wniosków, które zostały negatywnie rozpoznane, jak też pozostawiono je bez rozpoznania, gdyż zostały złożone po upływie terminu wymienionego w art. 41 § 2 k.p.k.

W przypadku gdy spełnione są przesłanki z art. 41a k.p.k., należy wydać postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpoznania. Tym samym nie jest ‎w ogóle dopuszczalne merytoryczne ustosunkowanie się do złożonego wniosku ‎o wyłączenie sędziego (zob. H. Paluszkiewicz [w:] Kodeks postępowania karnego. Komentarz, art. 41(a) wyd. III, red. K. Dudka, Warszawa 2023.; A. Sakowicz (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, art. 41a, Wyd. 10, Warszawa 2023, Legalisonline).

Postanowienie SN z dnia 9 sierpnia 2024 r., I ZO 111/24

Standard: 86184 (pełna treść orzeczenia)