Przetwarzanie danych osobowych w komunikacji handlowej z użyciem form grzecznościowych opartych na tożsamości płciowej Pan-Pani

Przetwarzanie danych osobowych dotyczących form grzecznościowych odnoszących się do klientów przedsiębiorstwa przewozowego, które ma na celu personalizację komunikacji handlowej opartą na tożsamości płciowej, 

- nie wydaje się ani obiektywnie konieczne, ani istotne dla prawidłowego wykonania umowy, a tym samym nie można go uznać za niezbędne do wykonania tej umowy

- nie można uznać za niezbędne do celów wynikających z prawnie uzasadnionych interesów realizowanych przez administratora tych danych lub przez stronę trzecią, jeżeli: 

– o realizowanym prawnie uzasadnionym interesie nie poinformowano owych klientów w momencie zbierania tych danych lub 

– rzeczonego przetwarzania nie dokonano w granicach tego, co jest ściśle niezbędne do realizacji owego prawnie uzasadnionego interesu, lub 

– w świetle wszystkich istotnych okoliczności prawa podstawowe i wolności wspomnianych klientów mogą mieć nadrzędny charakter wobec rzeczonego prawnie uzasadnionego interesu, między innymi z uwagi na ryzyko dyskryminacji ze względu na tożsamość płciową.

Komunikacja handlowa może być celem stanowiącym integralną część danego świadczenia umownego, ponieważ świadczenie takiej usługi przewozu kolejowego wiąże się co do zasady z komunikacją z klientem, między innymi w celu przekazania mu drogą elektroniczną dokumentu uprawniającego do przejazdu, poinformowania go o ewentualnych zmianach w odnośnej podróży oraz umożliwienia mu korespondencji z działem obsługi klienta. Komunikacja ta może wymagać poszanowania zwyczajów i używania między innymi form grzecznościowych w celu okazania przez dane przedsiębiorstwo szacunku swojemu klientowi, a tym samym zachowania wizerunku tego przedsiębiorstwa.

Mimo powyższego wydaje się, że komunikacja taka nie musi być koniecznie personalizowana z uwzględnieniem tożsamości płciowej danego klienta. Zgodnie bowiem z orzecznictwem personalizacja treści nie wydaje się niezbędna do oferowania klientowi usług, w sytuacji gdy usługi te można, w razie potrzeby, świadczyć mu w formie równoważnej alternatywy niewiążącej się z taką personalizacją, wobec czego nie jest ona obiektywnie konieczna do osiągnięcia celu stanowiącego integralną część rzeczonych usług [zob. podobnie wyrok z dnia 4 lipca 2023 r., Meta Platforms i in., C‑252/21].

Personalizacja komunikacji handlowej może ograniczać się do przetwarzania nazwisk i imion klientów, ponieważ odnosząca się do nich forma grzecznościowa lub ich tożsamość płciowa nie są informacjami, które wydają się ściśle niezbędne w tych okolicznościach, w szczególności w świetle zasady minimalizacji danych.

Wyrok TSUE z dnia 9 stycznia 2025 r., C-394/23

Standard: 86076 (pełna treść orzeczenia)