Prawo do sprzeciwu (art. 21 RODO)

Artykuł 21 ust. 1 RODO stanowi, że osoba, której dane dotyczą, ma prawo w dowolnym momencie wnieść sprzeciw – z przyczyn związanych z jej szczególną sytuacją – wobec przetwarzania dotyczących jej danych osobowych opartego na art. 6 ust. 1 akapit pierwszy lit. e) lub f) tego rozporządzenia, w tym profilowania na podstawie tych przepisów. Administratorowi nie wolno już przetwarzać tych danych osobowych, chyba że wykaże on istnienie ważnych, prawnie uzasadnionych podstaw do takiego przetwarzania, nadrzędnych wobec interesów oraz praw i wolności osoby, której dane dotyczą, lub podstaw do ustalenia, dochodzenia lub obrony roszczeń.

Stosowanie art. 21 RODO i w związku z tym ewentualne istnienie prawa do sprzeciwu zakładają, że ma miejsce przetwarzanie zgodne z prawem, oparte w niniejszej sprawie na art. 6 ust. 1 akapit pierwszy lit. f) tego rozporządzenia. Tymczasem, aby przetwarzanie takie było zgodne z prawem, musi ono wcześniej spełnić przesłankę ścisłej niezbędności.

Przy ocenie niezbędności przetwarzania danych osobowych w rozumieniu art. 6 ust. 1 akapit pierwszy lit. f) RODO nie należy uwzględniać ewentualnego istnienia prawa do sprzeciwu przysługującego osobie, której dane dotyczą, na podstawie art. 21 RODO.

Wyrok TSUE z dnia 9 stycznia 2025 r., C-394/23

Standard: 86074 (pełna treść orzeczenia)