Prawo mieszkańca domu pomocy społecznej do świadczeń z pomocy społecznej (art. 58 u.p.s.)

Pobyt w domu pomocy społecznej nie pozbawia jego mieszkańca prawa do ubiegania się o świadczenia z pomocy społecznej na zasadach ogólnych. Art. 58 ustawy nie stanowi samodzielnej podstawy odmowy świadczeń.

Przepis art. 58 nie wyłącza mieszkańców domu pomocy społecznej z kręgu osób mogących się ubiegać o świadczenia przewidziane ustawą o pomocy społecznej. O ile ustawodawca chciał dokonać generalnego wyłączenia podmiotowego, to wyraźnie to uczynił w art. 13 ustawy w stosunku do osób odbywających karę pozbawienia wolności, które z mocy odrębnych przepisów zasadniczo też mają prawo do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych.

Art. 58 ma charakter pewnych dyrektyw skierowanych raczej do prowadzących domy pomocy społecznej. Natomiast nie zwalnia on organu administracji od oceny, czy w danym przypadku zgłaszane przez stronę potrzeby są zaspokojone i czy ich charakter wymaga wsparcia ze strony pomocy społecznej (zob. wyrok WSA w Gliwicach z 2 czerwca 2011 r., IV SA/Gl 684/10). W przypadku więc, gdy pensjonariusz domu pomocy społecznej wnioskuje o przyznanie określonego w art. 36 świadczenia z pomocy społecznej, zawsze należy brać pod uwagę zakres i stopień zaspokojenia potrzeb wnioskodawcy przez dom, jak również to, że w zasięgu działania pomocy społecznej znajdują się tylko potrzeby niezbędne.

Wyrok WSA z dnia 9 października 2018 r., II SA/Ol 650/18

Standard: 85405 (pełna treść orzeczenia)

Art. 58 ustawy o pomocy społecznej nie może stanowić samodzielnej podstawy odmowy przyznania określonego świadczenia. Po pierwsze – nie odnosi się on do takich konkretnych świadczeń, gdyż są one w katalogu z art. 36 i w dalszych przepisach ustawy, precyzujących przesłanki świadczeń z tego katalogu. Po drugie – art. 58 nie wyłącza mieszkańców domu pomocy społecznej z kręgu osób mogących się ubiegać o świadczenia przewidziane ustawą o pomocy społecznej.

O ile ustawodawca chciał dokonać generalnego wyłączenia podmiotowego to wyraźnie to uczynił w art. 13 w stosunku do osób odbywających karę pozbawienia wolności, które z mocy odrębnych przepisów zasadniczo też mają prawo do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych ( por. np. art. 115 § 1 Kodeksu karnego wykonawczego).

Art. 58 ma charakter pewnych dyrektyw skierowanych raczej do prowadzących domy pomocy społecznej. Natomiast nie zwalnia on organy administracyjne od oceny, czy w danym przypadku zgłaszane przez stronę potrzeby są zaspokojone i czy ich charakter wymaga wsparcia ze strony pomocy społecznej. W tym ostatnim aspekcie sprawa również nie została jednak należycie wyjaśniona.

Wyrok WSA z dnia 2 czerwca 2011 r., IV SA/Gl 684/10

Standard: 85406 (pełna treść orzeczenia)