Skarga kasacyjna w sprawie o złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego
Skarga kasacyjna w sprawach nieprocesowych (art. 519[1] k.p.c.) Postępowanie o złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego (art. 693[1] k.p.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Postępowanie o złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego jest sprawą z zakresu prawa zobowiązań, rozpatrywaną w postępowaniu nieprocesowym, w której, stosownie do treści art. 519[1] § 1 k.p.c., skarga kasacyjna nie przysługuje. Podobnie przyjmuje Sąd Najwyższy, zarówno w obecnym, jak i poprzednim stanie prawnym (por. postanowienia SN: z dnia 23 marca 2011 r., V CZ 2/11.; 7 lutego 2008 r., V CZ 141/07 z dnia 17 października 2001 r., III CZ 74/01; z dnia 26 sierpnia 1998 r., II CZ 80/98).
Słusznie podkreśla się, że złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego służy dłużnikowi, albowiem według art. 470 k.c., ważne złożenie do depozytu sądowego ma takie same skutki jak spełnienie świadczenia. Sprawy z zakresu prawa zobowiązań nie zostały wymienione w art. 519[1] § 1 k.p.c.
Postanowienie SN z dnia 28 października 2011 r., I CZ 110/11
Standard: 84943 (pełna treść orzeczenia)
Złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego jest instytucją prawa zobowiązań (art. 467 i nast. k.c.), a w sprawach z tego zakresu, zgodnie z art. 519[1] k.p.c., ten środek zaskarżenia nie przysługuje (por. postanowienia SN z dnia 17 października 2001 r., III CZ 74/01 i z dnia 7 lutego 2008 r., V CZ 141/07).
Postępowanie w przedmiocie zezwolenia na złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego jest postępowaniem szczególnym, albowiem instytucja depozytu sądowego w prawie cywilnym służy dłużnikowi, który w ten sposób zwalnia się z długu (zastępczo spełnia świadczenie), z tego też względu stanowi instytucję prawa zobowiązań.
Skarga kasacyjna w sprawach nieprocesowych przysługuje w wypadkach określonych w art. 519[1] k.p.c., wśród których nie mieści się postępowanie depozytowe. Postanowienie o złożeniu przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego nie stanowi orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, za które należy rozumieć orzeczenie zawierające, co do zasady, merytoryczne rozstrzygnięcie istniejącego sporu.
Argumentem przemawiającym za odmiennym rozstrzygnięciem nie jest również pkt 5 art. 519[1] § 4 k.p.c., gdyż nie uzasadnia on wnioskowania a contrario i przyjęcia, że pozostałe rozstrzygnięcia zapadłe w odniesieniu do złożenia przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego mogą zostać zaskarżone skargą kasacyjną (por. postanowienie SN z dnia 7 lutego 2008 r., V CZ 141/07).
Postanowienie SN z dnia 23 marca 2011 r., V CZ 2/11
Standard: 84945 (pełna treść orzeczenia)