Skarga kasacyjna sprawie likwidacji niepodjętych depozytów (art. 519[1] § 4 pkt 5 k.p.c.)

Zmianą, wprowadzoną do Kodeksu postępowania cywilnego ustawą z dnia 18 października 2006 r. o likwidacji niepodjętych depozytów (Dz. U. Nr 208, poz. 1537 ze zm. - dalej jako u.l.n.d.). dodano do § 4 art. 519[1] k.p.c. punkt 5, w którym wyłączona została skarga kasacyjna w sprawach dotyczących likwidacji niepodjętych depozytów. Wiązało się to z umieszczeniem w kodeksie postępowania cywilnego, stosownie do postanowień tej samej ustawy, regulacji dotyczącej postępowania w sprawach o stwierdzenie likwidacji niepodjętego depozytu, jako jednego z rodzajów Spraw depozytowych (Dział V, tytułu II, Księgi drugiej postępowanie nieprocesowe).

Sprawy o likwidację niepodjętego depozytu różnią się od pozostałych spraw depozytowych. Według art. 2 pkt 3 u.l.n.d. likwidacja depozytu oznacza przejście praw do tego depozytu na rzecz Skarbu Państwa. Z tego względu należy przyjąć, że postępowanie w sprawie o stwierdzenie likwidacji niepodjętego depozytu mieści się w kategorii spraw z zakresu prawa rzeczowego, o których mowa w art. 519[1] § 1 k.p.c. Tym należy tłumaczyć wprowadzenie do art. 519[1] § 4 k.p.c. pkt 5 i wyłączenie skargi kasacyjnej w sprawach dotyczących likwidacji niepodjętych depozytów, podobnie jak w innych sprawach depozytowych, w których również nie przysługuje skarga kasacyjna.

Postępowanie o złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego jest sprawą z zakresu prawa zobowiązań, rozpatrywaną w postępowaniu nieprocesowym, w której, stosownie do treści art. 5191 § 1 k.p.c., skarga kasacyjna nie przysługuje. 

Postanowienie SN z dnia 28 października 2011 r., I CZ 110/11

Standard: 84942 (pełna treść orzeczenia)