Nakaz odpowiedniego stosowania art. 422 k.p.k. w postępowaniu odwoławczym (art. 457 § 2 k.p.k.)

Nakaz odpowiedniego stosowania art. 422 k.p.k. w postępowaniu odwoławczym (art. 457 § 2 k.p.k.) należy rozumieć w kontekście art. 433 § 1 k.p.k., zgodnie z którym sąd odwoławczy rozpoznaje sprawę – co do zasady – w granicach zaskarżenia i podniesionych zarzutów (zob. postanowienie SN z dnia 22 listopada 2016 r., IV KZ 57/16).

Postanowienie SN z dnia 24 października 2018 r., V KZ 47/18

Standard: 84890 (pełna treść orzeczenia)

Stosownie do treści art. 457 § 2 k.p.k. przepis art. 422 k.p.k. w odniesieniu do zasad składania wniosku o uzasadnienie wyroku sądu odwoławczego stosuje się tylko odpowiednio, a to ze względu na odmienności w zakresie rodzajów rozstrzygnięć zapadających w postępowaniu pierwszoinstancyjnym i drugoinstancyjnym.

Nakaz odpowiedniego stosowania art. 422 k.p.k., o którym mowa w art. 457 § 2 k.p.k., rozumieć należy w kontekście art. 433 § 1 k.p.k., zgodnie z którym sąd odwoławczy rozpoznaje sprawę w granicach zaskarżenia i podniesionych zarzutów.

Odpowiednie stosowanie w postępowaniu odwoławczym art. 422 § 1 k.p.k. w okolicznościach rozpoznawanej sprawy oznaczało bowiem m.in. konieczność odniesienia się do zakresu apelacji skazanego i jego obrońcy oraz przystępnego dla skazanego, który nie ma wykształcenia prawniczego, wskazania o jakie warunki formalne wniosku chodzi. W tych okolicznościach uznać należy, iż nieusunięcie przez skazanego braku formalnego jego wniosku było wywołane okolicznością od niego niezależną. Wynikało bowiem z wadliwości wezwania do usunięcia braków formalnych. W świetle powyższego brak reakcji skazanego na to wezwanie nie mógł skutkować wydaniem zarządzenia o odmowie przyjęcia wniosku na podstawie w art. 422 § 3 k.p.k.

Postanowienie SN z dnia 22 listopada 2016 r., IV KZ 57/16

Standard: 84891 (pełna treść orzeczenia)