Umowa o świadczenie usług w zakresie dostarczania paliwa gazowego

Świadczenie usług w zakresie dostarczania paliwa gazowego uregulowane jest w ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 Prawo energetyczne. Odbywa się ono na podstawie umowy, której obligatoryjne postanowienia określa art. 5 ust. 2 przywołanej ustawy. Umowa sprzedaży paliwa gazowego powinna zawierać postanowienia określające: miejsce dostarczenia paliw gazowych lub energii do odbiorcy i ilość tych paliw lub energii w podziale na okresy umowne, moc umowną oraz warunki wprowadzania jej zmian, cenę lub grupę taryfową stosowane w rozliczeniach i warunki wprowadzania zmian tej ceny i grupy taryfowej, sposób prowadzenia rozliczeń, wysokość bonifikaty za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców, odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy, okres obowiązywania umowy i warunki jej rozwiązania.

Stosownie do art. 555 k.c. przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio do sprzedaży energii oraz do sprzedaży praw. Przez energię należy rozumieć wszelkie rodzaje lub postacie energii, które mogą być przedmiotem obrotu (energia elektryczna, niezależne źródła jej wytworzenia, energia cieplna, gaz, itp.) ( por. Z. Banaszczyk [w:] K. Pietrzykowski, Kodeks cywilny. Komentarz do art. 450 – 1088, Warszawa 2005, Tom II, s.242).

Umowa przedstawiona przez powoda w ocenie Sądu jest bezwzględnie nieważna, nie może zatem stanowić źródła roszczenia. W imieniu powoda umowę podpisał pracownik biura obsługi klienta, który zgodnie z treścią niniejszej umowy działa w imieniu powoda na mocy pełnomocnictwa, niemniej jednak pełnomocnictwo to nie zostało przedstawione w niniejszym postępowaniu.

Zarówno kserokopia umowy o dostarczanie paliwa gazowego jak również faktury nie są podpisane, ani nie zostały poświadczone za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika powoda będącego radcą prawnym. Zatem nie są to nawet dokumenty prywatne w rozumieniu art. 245 k.p.c. i nie stanowią żadnego dowodu w sprawie. W ocenie Sądu także przepis art. 308 k.p.c. nie daje podstawy do obdarzenia wyżej wymienionych wydruków faktur walorem wiarygodności i mocy dowodowej.

Wyrok SR dla m. st. Warszawy z 29 września 2015 r., I C 1930/14

Standard: 5328 (pełna treść orzeczenia)

Stosownie do art. 555 k.c. przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio do sprzedaży energii oraz do sprzedaży praw. Przez energie należy rozumieć wszelkie rodzaje lub postacie energii, które mogą być przedmiotem obrotu ( por. Z. Banaszczyk [w:] K. Pietrzykowski, Kodeks cywilny. Komentarz do art. 450 – 1088, Warszawa 2005, Tom II, s.242).

Świadczenie usług w zakresie dostarczania paliwa gazowego uregulowane jest w ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 Prawo energetyczne. Odbywa się ono na podstawie umowy, której obligatoryjne postanowienia określa art. 5 ust. 2 przywołanej ustawy. Umowa sprzedaży paliwa gazowego powinna zawierać postanowienia określające: miejsce dostarczenia paliw gazowych lub energii do odbiorcy i ilość tych paliw lub energii w podziale na okresy umowne, moc umowną oraz warunki wprowadzania jej zmian, cenę lub grupę taryfową stosowane w rozliczeniach i warunki wprowadzania zmian tej ceny i grupy taryfowej, sposób prowadzenia rozliczeń, wysokość bonifikaty za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców, odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy, okres obowiązywania umowy i warunki jej rozwiązania

Umowy o dostarczanie paliw i energii posiadają cywilistyczną konstrukcje umów sprzedaży ( por. orz. Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 05.12.2003 r., I ACa 327/03, Wokanda 2005/3/40). Stosownie do art. 554 k.c. roszczenia z tytułu sprzedaży dokonanej w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedawcy przedawniają się z upływem lat dwóch. Przepis ten, z mocy odesłania z art. 555 k.c., znajduje odpowiednie zastosowanie do sprzedaży energii.

Odsetki za opóźnienie w zapłacie ceny towaru (paliwa gazowego) przedawniają się w takim samym dwuletnim terminie, jak należność główna. Jeżeli zatem należność główna uległa przedawnieniu, to również w tym samym terminie przedawnieniu uległy odsetki ( tak też Sąd Apelacyjny w Katowicach w orz. z dnia 17.02.2003 r., I ACa 846/02, LEX nr 83739). Bieg przedawnienia roszczeń powoda przeciwko pozwanemu rozpoczynał się od dni wskazanych jako terminy płatności należności za poszczególne okresy, wskazanych w fakturach, i kończył się po upływie dwóch lat (art. 112 k.c. w zw. z art. 120 § 1 zd. 1 k.c.).

Wyrok SR dla m. st. Warszawy z 21 maja 2014 r., I C 1887/13

Standard: 5329 (pełna treść orzeczenia)