"Czyn zabroniony", "przestępstwo" w rozumieniu art. 10 RODO

Pojęcie „przestępstwa”, decydujące dla ustalenia, czy art. 10 RODO ma zastosowanie do danych osobowych dotyczących wykroczeń drogowych, takich jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, wymaga w całej Unii autonomicznej i jednolitej wykładni, którą należy przyjąć z uwzględnieniem celu realizowanego przez ten przepis oraz kontekstu, w jaki się on wpisuje, przy czym kwalifikacja tych wykroczeń przyjęta przez dane państwo członkowskie nie jest w tym względzie rozstrzygająca, gdyż może być ona odmienna w różnych państwach (zob. podobnie wyrok z dnia 14 listopada 2013 r., Baláž, C-60/12).

Przy ocenie karnego charakteru czynu zabronionego istotne są trzy kryteria. Pierwszym z nich jest kwalifikacja prawna czynu w prawie krajowym, drugim – charakter naruszenia, a trzecim – stopień surowości sankcji grożącej zainteresowanemu (zob. podobnie wyroki: z dnia 5 czerwca 2012 r., Bonda, C-489/10; z dnia 20 marca 2018 r., Garlsson Real Estate i in., C-537/16; a także z dnia 2 lutego 2021 r., Consob, C-481/19).

Nawet w przypadku naruszeń prawa, które nie są kwalifikowane jako „karne” przez prawo krajowe, taki charakter może jednak wynikać z samego charakteru danego naruszenia i stopnia surowości sankcji, którą może ono spowodować (zob. podobnie wyrok z dnia 20 marca 2018 r., Garlsson Real Estate i in., C-537/16).

 Nawet w przypadku naruszeń prawa, które nie są kwalifikowane jako „karne” przez prawo krajowe, taki charakter może jednak wynikać z samego charakteru danego naruszenia i stopnia surowości sankcji, którą może ono spowodować (zob. podobnie wyrok z dnia 20 marca 2018 r., Garlsson Real Estate i in., C-537/16).

Jeśli chodzi o kryterium dotyczące samego charakteru naruszenia, wymaga ono sprawdzenia, czy dana sankcja realizuje w szczególności cel represyjny, przy czym sama okoliczność, że realizuje ona również cel prewencyjny, nie może pozbawić jej kwalifikacji sankcji karnej. Z samej natury sankcji karnych wynika bowiem, że zmierzają one zarówno do represji, jak i do zapobiegania bezprawnym zachowaniom. Natomiast środek, który ogranicza się do naprawienia szkody wyrządzonej danym naruszeniem, nie ma charakteru karnego (zob. podobnie wyroki: z dnia 5 czerwca 2012 r., Bonda, C-489/10; a także z dnia 20 marca 2018 r., Garlsson Real Estate i in., C‑537/16).

Jeśli chodzi o kryterium dotyczące stopnia surowości sankcji, jakie może pociągać za sobą popełnianie tych samych naruszeń, należy przede wszystkim zauważyć, że jedynie wykroczenia drogowe o określonej wadze pociągają za sobą przyznanie punktów karnych i że w związku z tym takie wykroczenia mogą prowadzić do sankcji o określonej surowości. 

Wyrok TSUE z dnia 22 czerwca 2021 r., C-439/19

Standard: 84245 (pełna treść orzeczenia)