Wyłączenie w zakresie przetwarzania danych przez właściwe organy dla celów zapobiegania przestępczości, prowadzenia postępowań przygotowawczych, wykrywania i ścigania czynów zabronionych lub wykonywania kar (art. 2 ust. 2 lit. d) RODO)

Wyjątki wymienione w art. 2 ust. 2 RODO, należy interpretować ściśle. Sytuacja taka ma miejsce w szczególności przy stosowaniu wyjątku przewidzianego w owym art. 2 ust. 2 lit. d), dotyczącego przetwarzania danych osobowych przeprowadzanego przez właściwe organy dla celów zapobiegania przestępczości, prowadzenia postępowań przygotowawczych, wykrywania i ścigania czynów zabronionych lub wykonywania kar [zob. podobnie wyrok z dnia 24 lutego 2022 r., Valsts ieņēmumu dienests, C-175/20]. Wyjątek ten jest uzasadniony okolicznością, że przetwarzanie danych osobowych przez właściwe organy dla celów wskazanych w art. 2 ust. 2 lit. d) RODO jest regulowane szczególnym aktem Unii, a mianowicie dyrektywą 2016/680, którą przyjęto w tym samym dniu co RODO [zob. podobnie wyrok z dnia 24 lutego 2022 r., Valsts ieņēmumu dienests, C-175/20].

Wyrok TSUE z dnia 8 grudnia 2022 r., C-180/21

Standard: 84149 (pełna treść orzeczenia)

Art. 2 ust. 2 lit. d) rozporządzenia 2016/679 przewiduje, że rozporządzenie to nie ma zastosowania do przetwarzania danych osobowych dokonywanego przez właściwe organy do celów zapobiegania przestępczości, prowadzenia postępowań przygotowawczych, wykrywania i ścigania czynów zabronionych lub wykonywania kar.

Jak wynika z motywu 19 tego rozporządzenia, wyjątek ten jest uzasadniony tym, że przetwarzanie danych osobowych w takich celach i przez właściwe organy podlega szczególnemu aktowi Unii, a mianowicie dyrektywie 2016/680, która została przyjęta tego samego dnia co rozporządzenie 2016/679 i która definiuje w art. 3 pkt 7, co należy rozumieć przez „właściwy organ”, a definicję taką należy stosować analogicznie do art. 2 ust. 2 lit. d) tego rozporządzenia [zob. podobnie wyrok z dnia 22 czerwca 2021 r., Latvijas Republikas Saeima (Punkty karne), C-439/19].

Z motywu 10 dyrektywy 2016/680 wynika, że pojęcie „właściwego organu” należy rozumieć w związku z ochroną danych osobowych w dziedzinie współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych i współpracy policyjnej, z uwzględnieniem zmian, które mogą okazać się niezbędne w tym względzie ze względu na szczególny charakter tych dziedzin. Ponadto motyw 11 tej dyrektywy mówi o tym, że rozporządzenie 2016/679 ma zastosowanie do przetwarzania danych osobowych dokonywanego przez „właściwy organ” w rozumieniu art. 3 pkt 7 tej dyrektywy, lecz do celów innych niż w niej przewidziane [wyrok z dnia 22 czerwca 2021 r., Latvijas Republikas Saeima (Punkty karne), C-439/19, ].

W związku z tym nie wydaje się, aby w sytuacji gdy organ podatkowy państwa członkowskiego zwraca się do podmiotu gospodarczego o przekazanie mu danych osobowych dotyczących niektórych podatników w celu poboru podatku i zwalczania przestępstw podatkowych, ów organ mógł zostać uznany za „właściwy organ” w rozumieniu art. 3 pkt 7 dyrektywy 2016/680, a związku z tym, aby takie wnioski o udzielenie informacji mogły być objęte wyjątkiem przewidzianym w art. 2 ust. 2 lit. d) rozporządzenia 2016/679.

Wyrok TSUE z dnia 24 lutego 2022 r., C-175/20

Standard: 84240 (pełna treść orzeczenia)