Opinia organu nadzorczego państwa członkowskiego wydana na podstawie art. 58 ust. 3 lit. b) w kontekście zwolnienia od odpowiedzialności na podstawie art. 82 ust. 3 RODO

Art. 82 ust. 3 RODO należy interpretować w ten sposób, że opinia organu nadzorczego państwa członkowskiego wydana na podstawie art. 58 ust. 3 lit. b) tego rozporządzenia nie wystarcza do zwolnienia z odpowiedzialności, na podstawie art. 82 ust. 2 wspomnianego rozporządzenia, organu odpowiedzialnego za prowadzenie rejestru handlowego tego państwa członkowskiego mającego status „administratora” w rozumieniu art. 4 pkt 7 tego rozporządzenia.

Wśród uprawnień wymienionych w art. 58 ust. 3 RODO, w lit. b) tego przepisu, znajduje się prawo do „wydawania, z własnej inicjatywy lub na wniosek, opinii przeznaczonych dla parlamentu narodowego, rządu państwa członkowskiego lub – zgodnie z prawem państwa członkowskiego – innych instytucji i organów oraz ogółu społeczeństwa we wszelkich sprawach związanych z ochroną danych osobowych”.

Z brzmienia tego przepisu, a w szczególności z terminu „opinia”, jasno wynika, że wydawanie takiej opinii wchodzi w zakres uprawnień doradczych, a nie uprawnień w zakresie wydawania zezwoleń przez organ nadzorczy.

Użycie terminów „opinia” i „uprawnienia doradcze” wskazuje również na to, że opinia wydana na podstawie art. 58 ust. 3 lit. b) RODO nie jest prawnie wiążąca na mocy prawa Unii.

Motyw 143 RODO potwierdza tę wykładnię. Stanowi on bowiem, że „każda osoba fizyczna lub prawna powinna mieć prawo do skutecznego środka ochrony prawnej przed właściwym sądem krajowym wobec decyzji organu nadzorczego wywołującej skutki prawne wobec tej osoby. Taka decyzja może dotyczyć w szczególności wykonywania przez organ nadzorczy uprawnień do prowadzenia postępowań wyjaśniających, uprawnień naprawczych i do wydawania zezwoleń lub oddalania lub odrzucania skarg. Prawo do skutecznego środka ochrony prawnej przed sądem nie dotyczy jednak niewiążących prawnie środków przyjętych przez organy nadzorcze, takich jak wydawane przez nie opinie czy zalecenia”.

Wyrok TSUE z dnia 4 października 2024 r., C-200/23

Standard: 83934 (pełna treść orzeczenia)