Relacje między art. 82 i art. 83 RODO

Artykuł 82 ust. 1 rozporządzenia o ochronie danych uniemożliwiaja uwzględnienie postawy i motywów administratora danych osobowych skutkujące zasądzeniem odszkodowania niższego od rzeczywistej szkody poniesionej przez osobę zainteresowaną.

Art. 82 rozporządzenia o ochronie danych pełni wyłącznie funkcję kompensacyjną, gdyż rekompensata, w szczególności finansowa, wsparta art. 82, powinna umożliwić pełną rekompensatę poniesioną szkodę, w odróżnieniu od innych przepisów Rozporządzenia, które znajdują się także w Rozdziale VIII Rozporządzenia, czyli art. 83 i 84. Przepisy te mają głównie cel karny, gdyż umożliwiają nałożenie kary administracyjne i inne sankcje (zob. z podobnym uz. wyrok z 4 maja 2023 r., Österreichische Post, C-300/21 oraz wyrok z 20 czerwca 2024 r., Scalable Kapitał, C-182/22 i C-189/22).

Zważywszy, że prawo do odszkodowania pełni jedynie funkcję kompensacyjną, a nie represyjną, waga takiego naruszenia nie może mieć wpływu na wysokość odszkodowania zasądzonego na podstawie art. 82 ust. 1 i kwoty tej nie można ustalić na poziomie przekraczającym pełne odszkodowanie za tę szkodę (zob. podobne rozumowanie wyrok z 20 czerwca 2024 r., PS (Nieprawidłowy adres), C-590/22). Przy ustalaniu wysokości takiej rekompensaty pieniężnej uwzględnia się jedynie rzeczywistą szkodę poniesioną przez osobę, której dane dotyczą (zob. podobne uz. wyrok z 11 kwietnia 2024 r., juris, C-741/21).

Biorąc pod uwagę różnice w brzmieniu i celu pomiędzy art. 82 rozporządzenia o ochronie danych w porównaniu z motywem 146 tego samego rozporządzenia a art. 83 rozporządzenia w porównaniu z motywem 148 rozporządzenia, kryteria oceny określone szczegółowo w art. 83 nie można uznać za mające zastosowanie w ramach art. 82 (wyrok z 20 czerwca 2024 r., PS (Nieprawidłowy adres), C-590/22). Stwierdzenie to dotyczy w szczególności ustalenia wysokości odszkodowania należnego z tytułu naprawienia szkody na podstawie wspomnianego art. 82 (zob. podobne uzasadnienie wyrok z 20 czerwca 2024 r., PS (Nieprawidłowy adres), C-590/ 22) oraz, szerzej, ustalenie formy, finansowej lub innej, oraz wysokości takiego odszkodowania.

Fakt, że prawo do odszkodowania przewidziane w art. 82 ust. 1 Rozporządzenia o ochronie danych funkcjonuje wyłącznie jako odszkodowanie, uniemożliwia rozważenie wagi naruszenia tego rozporządzenia przez administratora danych osobowych oraz tego, czy naruszenie to miało miejsce umyślnie ( zob. z podobnej argumentacji wyrok z 20 czerwca 2024 r., Scalable Capital, C-182/22 i C-189/22).

Wyłącznie kompensacyjna funkcja art. 82 ust. 1 nie byłaby zachowana, gdyby przy ustalaniu formy przyznanego na podstawie tego przepisu odszkodowania lub w celu przyznania odszkodowania brano pod uwagę postawę i motywy administratora.

Wyrok TSUE z dnia 4 października 2024 r., C-507/23

Standard: 83874 (pełna treść orzeczenia)

Art. 82 ust. 1 RODO należy interpretować w ten sposób, że do celów ustalenia wysokości należnego na podstawie tego przepisu odszkodowania za szkodę, po pierwsze, nie należy stosować mutatis mutandis kryteriów ustalania kwoty administracyjnych kar pieniężnych przewidzianych w art. 83 tego rozporządzenia, a po drugie, nie należy przypisywać temu prawu do odszkodowania funkcji odstraszającej.

Kryteria określone w art. 83 RODO w celu ustalenia kwoty administracyjnych kar pieniężnych, o których mowa również w motywie 148 tego rozporządzenia, nie mogą być wykorzystywane do ustalania wysokości odszkodowania na podstawie art. 82 tego rozporządzenia (wyrok z dnia 11 kwietnia 2024 r., juris, C‑741/21).

Prawo do odszkodowania przewidziane w art. 82 ust. 1 RODO nie pełni funkcji odstraszającej czy represyjnej. Wynika z tego, że waga naruszenia tego rozporządzenia, które spowodowało podnoszoną szkodę majątkową lub niemajątkową, nie może mieć wpływu na wysokość odszkodowania przyznanego na podstawie tego przepisu i że kwota ta nie może zostać ustalona na poziomie przekraczającym całkowitą kompensatę tej szkody [zob. podobnie wyroki: z dnia 21 grudnia 2023 r., Krankenversicherung Nordrhein, C‑667/21 z dnia 11 kwietnia 2024 r., juris, C‑741/21].

42      Ze względu na funkcję kompensacyjną prawa do odszkodowania przewidzianego w art. 82 RODO, o której mowa w motywie 146 zdanie szóste tego rozporządzenia, odszkodowanie pieniężne oparte na tym artykule należy uznać za „pełne i skuteczne”, jeżeli pozwala ono na pełną kompensatę szkody poniesionej konkretnie w wyniku naruszenia rzeczonego rozporządzenia, przy czym dla celów takiej pełnej kompensaty nie jest konieczne nakazanie zapłaty odszkodowania o charakterze represyjnym [zob. podobnie wyroki: z dnia 4 maja 2023 r., Österreichische Post, C-300/21; a także z dnia 11 kwietnia 2024 r., juris, C-741/21).

43      Tak więc z uwagi na różnice w brzmieniu i celach istniejące między art. 82 RODO w świetle motywu 146 tego rozporządzenia a art. 83 tego rozporządzenia w świetle jego motywu 148 nie można uznać, że kryteria ustalania kwoty wymienione konkretnie w tym art. 83 mają zastosowanie mutatis mutandis w ramach tego art. 82, niezależnie od faktu, że środki prawne przewidziane w tych dwóch przepisach są komplementarne w celu zapewnienia przestrzegania tego rozporządzenia (wyrok z dnia 11 kwietnia 2024 r., juris, C-741/21

Wyrok TSUE z dnia 20 czerwca 2024 r., C-590/22

Standard: 83881 (pełna treść orzeczenia)