Pojęcie "lotu"

Pojęcie „lotu” nie zostało zdefiniowane w tym rozporządzeniu. Lot polega co do istoty na „operacji transportu lotniczego, stanowiącej tym samym w pewien sposób »odcinek« tego transportu, obsługiwany przez przewoźnika lotniczego, który wytycza jego trasę” (wyrok z dnia 4 lipca 2018 r., Wirth i in., C-532/17).

Trasa stanowi zasadniczy element lotu, który jest wykonywany zgodnie z planem uprzednio opracowanym przez przewoźnika lotniczego (wyrok z dnia 19 listopada 2009 r., Sturgeon i in., C-402/07 i C-432/07).

Wyrok TSUE z dnia 21 grudnia 2021 r., C-146/20

Standard: 83778 (pełna treść orzeczenia)

Pojęcie „lot” w rozumieniu rozporządzenia nr 261/2004 należy interpretować w ten sposób, że oznacza on co do istoty operację transportu lotniczego, stanowiąc tym samym w pewien sposób „odcinek” tego transportu, obsługiwany przez przewoźnika lotniczego, który wytycza swoją trasę.

Postrzeganie „lotu” w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 261/2004 jako podróży do miejsca przeznaczenia i z powrotem skutkowałoby w rzeczywistości obniżeniem poziomu ochrony, którą należy przyznać pasażerom na mocy tego rozporządzenia, co byłoby sprzeczne z jego celem polegającym na zapewnieniu wysokiego poziomu ochrony pasażerów (zob. podobnie wyrok z dnia 10 stycznia 2006 r. w sprawie C-344/04).

Art. 4 ust. 1, art. 5 ust. 1 i art. 8 ust. 1 rozporządzenia nr 261/2004 przewidują naprawienie różnego rodzaju szkód, które mogą wystąpić w związku z lotem, jednakże nie przewidują, że dana szkoda może wystąpić więcej niż raz w ramach jednego lotu. Wobec powyższego pasażerowie, których pierwszym miejscem odlotu było lotnisko znajdujące się na terytorium państwa członkowskiego, mogliby korzystać z tej ochrony tylko jeden raz, jeśli ponieśliby tę samą szkodę w ramach lotu do miejsca przeznaczenia i z powrotem.

Taka wykładnia art. 3 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 261/2004, zgodnie z którą lot obejmuje podróż do miejsca przeznaczenia i z powrotem, oznaczałaby również pozbawienie pasażerów przysługujących im praw, w przypadku gdy lot z lotniska znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego nie jest obsługiwany przez przewoźnika wspólnotowego.

Pasażerowie takiego lotu, których pierwszym miejscem odlotu było lotnisko znajdujące się w państwie trzecim, nie mogliby korzystać z ochrony przyznanej na mocy rozporządzenia nr 261/2004. Natomiast pasażerowie rozpoczynający podróż od tego samego lotu mogliby z kolei korzystać z tej ochrony, jeżeli można by było ich uznać za pasażerów odlatujących z lotniska znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego. Zatem pasażerowie tego samego lotu, których ochrona przed niekorzystnymi skutkami związanymi z lotem powinna być identyczna, byliby traktowani odmiennie.

Następujące po sobie operacje przewozu uważane są, zgodnie z konwencją montrealską, za „jeden przewóz niepodzielny”, w szczególności jeśli są objęte jedną umową. Jednakże, jako że to pojęcie jednego przewozu niepodzielnego odnosi się do większej liczby następujących po sobie przelotów wybranych przez pasażera, jest ono bliższe pojęciu podróży.     Konwencja montrealska okazuje się zatem nie być rozstrzygająca dla wykładni pojęcia lotu w rozumieniu rozporządzenia nr 261/2004.

Wyrok TSUE z dnia 10 lipca 2008 r., C-173/07

Standard: 83806 (pełna treść orzeczenia)