„Obsługujący przewoźnik" w rozumieniu (art. 2 lit. b) rozp. 261/2004)

Przewoźnika lotniczego nie można uznać za „obsługującego przewoźnika” w rozumieniu 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 261/2004, w sytuacji gdy pasażer zawarł z organizatorem wycieczek umowę dotyczącą konkretnego lotu oznaczonego numerem lotu i datą, który to lot miał być obsługiwany przez tego przewoźnika lotniczego, jednak ten ostatni nigdy nie zaplanował lotu o tym numerze i w tym terminie, lecz można go uznać za „obsługującego przewoźnika” w rozumieniu wspomnianego przepisu, jeżeli przewoźnik ten stworzył ofertę, którą następnie ewentualnie zmienił.

Postanowienie TSUE z dnia 10 marca 2023 r., C-607/22

Standard: 83867 (pełna treść orzeczenia)

Art. 2 lit. b) rozporządzenia nr 261/2004 należy interpretować w ten sposób, że przewoźnik lotniczy może zostać uznany za „obsługującego przewoźnika lotniczego” w rozumieniu tego przepisu w odniesieniu do danego pasażera, gdy ów pasażer zawarł umowę z organizatorem wycieczek na konkretny lot obsługiwany przez tego przewoźnika lotniczego, przy czym przewoźnik lotniczy nie potwierdził rozkładu godzin lotu ani organizator wycieczek nie dokonał rezerwacji dla tego pasażera u owego przewoźnika lotniczego.

Pojęcie „obsługującego przewoźnika lotniczego” zostało zdefiniowane w art. 2 lit. b) rozporządzenia nr 261/2004 jako oznaczające przewoźnika lotniczego wykonującego lub zamierzającego wykonać lot nie tylko zgodnie z umową zawartą z pasażerem, lecz również działającego w imieniu innej osoby, prawnej lub fizycznej, która zawarła umowę z tym pasażerem. Definicja ta określa dwie kumulatywne przesłanki uznania przewoźnika lotniczego za „obsługującego przewoźnika lotniczego”, odnoszące się z jednej strony do wykonania danego lotu, a z drugiej strony do istnienia umowy zawartej z pasażerem (wyrok z dnia 4 lipca 2018 r., Wirth i inni, C-532/17).

W odniesieniu do pierwszej przesłanki, zawiera ona pojęcie „lotu”, który stanowi jej element centralny. Trybunał orzekł już, że pojęcie to należy rozumieć jako „operację transportu lotniczego, stanowiącą tym samym w pewien sposób »odcinek« tego transportu, obsługiwany przez przewoźnika lotniczego, który wytycza jego trasę” (zob. wyrok z dnia 4 lipca 2018 r., Wirth i in., C-532/17).

Z powyższego wynika, że za obsługującego przewoźnika lotniczego należy uznać przewoźnika, który w ramach swojej działalności w zakresie transportu pasażerskiego podejmuje decyzję o przeprowadzeniu konkretnego lotu, włącznie z ustaleniem jego trasy, a tym samym o stworzeniu dla zainteresowanych oferty przewozu lotniczego. Podjęcie tego rodzaju decyzji oznacza bowiem, że przewoźnik ten ponosi odpowiedzialność za wykonanie tego lotu, w tym między innymi za ewentualne odwołanie lub duże opóźnienia w przylocie (wyrok z dnia 4 lipca 2018 r., Wirth i in., C-532/17).

Sama okoliczność, że dokonana przez pasażera u organizatora wycieczek rezerwacja zawiera informacje o godzinach lotu, które nie zostały potwierdzone przez przewoźnika lotniczego w ramach wewnętrznej rezerwacji między tym przewoźnikiem a tym organizatorem, nie jest wystarczająca, aby uznać, że przesłanki przewidziane w art. 2 lit. b) rozporządzenia nr 261/2004 nie zostały spełnione.

Przewoźnik lotniczy, który złożył ofertę transportu lotniczego odpowiadającą ofercie wskazanej przez organizatora wycieczek w ramach jego stosunku z pasażerem, nawet jeśli możliwe są zmiany względem tej oferty, powinien zostać  uznany za mającego zamiar wykonania lotu w rozumieniu art. 2 lit. b) rozporządzenia nr 261/2004.

Taka interpretacja jest poparta celem zapewnienia wysokiego poziomu ochrony pasażerów lotniczych, ustanowionym w motywie 1 rozporządzenia nr 261/2004, ponieważ pozwala zagwarantować, że przewożonym pasażerom zostanie wypłacone odszkodowanie lub udzielone wsparcie bez konieczności uwzględnienia uzgodnień poczynionych przez przewoźnika lotniczego, który zdecydował się wykonać sporny lot w czasie innym od pierwotnie przewidzianego celem zapewnienia wykonania tego konkretnie lotu (zob. podobnie wyrok z dnia 4 lipca 2018 r., Wirth i in., C-532/17).

W przypadku gdy obsługujący przewoźnik lotniczy byłby zobowiązany do wypłaty pasażerom odszkodowania na podstawie rozporządzenia nr 261/2004 z powodu zachowania organizatora wycieczek, przewoźnik ten ma możliwość dochodzenia odszkodowania za poniesione szkody od organizatora wycieczek zgodnie z art. 13 tego rozporządzenia (zob. podobnie wyrok z dnia 11 maja 2017 r., Krijgsman, C-302/16).

Wyrok TSUE z dnia 21 grudnia 2021 r., C-146/20

Standard: 83775 (pełna treść orzeczenia)