Organ odpowiedzialny za wykonywanie rozporządzenia 261/2004

Zgodnie z art. 16 ust. 1 rozporządzenia nr 261/2004 każde państwo członkowskie wyznacza organ odpowiedzialny za wykonywanie rozporządzenia, a w razie konieczności organ ten podejmuje niezbędne środki w celu zapewnienia przestrzegania praw pasażerów.

Z brzmienia art. 16 ust. 1 rozporządzenia nr 261/2004 w związku z motywem 22 owego rozporządzenia, wynika, że przepis ten nakłada na organ, o którym mowa w przywołanych przepisach, obowiązek czuwania nad przestrzeganiem postanowień rzeczonego rozporządzenia.

Art. 16 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 261/2004 należy postrzegać jako doprecyzowujący rozmaite aspekty wynikające z zadania nałożonego na organ, o którym mowa w art. 16 ust. 1.

Wykładnia art. 16 rozporządzenia nr 261/2004 jako całości nie może godzić w cele, do których osiągnięcia dąży owo rozporządzenie, a w szczególności w te spośród nich, o których mowa w motywie 1 rzeczonego rozporządzenia, zmierzające do zagwarantowania wysokiego poziomu ochrony pasażerów i uwzględnienia w pełni ogólnych wymogów ochrony konsumentów.

W ramach przyznawania kompetencji organom, o których mowa w art. 16 ust. 1 rozporządzenia nr 261/2004, państwa członkowskie mają możliwość upoważnienia tych organów do podejmowania środków w odpowiedzi na indywidualne skargi w celu złagodzenia niedostatecznej ochrony praw pasażerów przewoźników powietrznych.

Organ, do którego wpłynie indywidualna skarga pasażera, po tym, jak przewoźnik lotniczy odmówił zapłaty na rzecz pasażera odszkodowania przewidzianego w art. 7 ust. 1 rzeczonego rozporządzenia, nie ma obowiązku zastosowania względem owego przewoźnika administracyjnych środków przymusu mających na celu przymuszenie go do wypłacenia owego odszkodowania.

Wyrok TSUE z dnia 17 marca 2016 r., C-145/15

Standard: 83763 (pełna treść orzeczenia)