„Bilet” w rozumieniu art. 2 lit. f) rozp. nr 261/2004

Z art. 2 lit. f) rozporządzenia nr 261/2004 wynika, że „bilet” stanowi dokument lub odpowiednik w formie innej niż papierowa, w tym w formie elektronicznej, wydany lub autoryzowany przez przewoźnika lotniczego lub przez przedstawiciela autoryzowanego przez tego przewoźnika. Z definicji tej wynika, że poszczególne elementy tego biletu, w tym jego cena, powinny – w przypadku gdy bilet ten nie jest wystawiany przez samego przewoźnika lotniczego – być w każdym razie zatwierdzone przez niego, a zatem nie mogą być ustalane bez jego wiedzy.

Składnik ceny biletu ustalony bez wiedzy przewoźnika lotniczego nie może zostać bowiem uznany za konieczny do skorzystania z usług proponowanych przez tego przewoźnika.

Wyrok TSUE z dnia 12 września 2018 r., C-601/17

Standard: 83857 (pełna treść orzeczenia)

Pojęcie „biletu” oznacza, zgodnie z brzmieniem art. 2 lit. f) rozporządzenia nr 261/2004, ważny dokument uprawniający do przewozu lub coś równoważnego w formie innej niż papierowa, w tym w formie elektronicznej, wydany lub autoryzowany przez przewoźnika lotniczego lub jego autoryzowanego przedstawiciela. 

Pojęcie „lotu” nie jest zdefiniowane w rozporządzeniu nr 261/2004. Jednak z utrwalonego orzecznictwa wynika, że lot oznacza operację transportu lotniczego, stanowiąc tym samym w pewien sposób „odcinek” tego transportu, obsługiwany przez przewoźnika lotniczego, który wytycza swoją trasę (wyroki: z dnia 10 lipca 2008 r., Emirates Airlines, C-173/07; z dnia 13 października 2011 r., Sousa Rodríguez i in., C-83/10).

Tak więc bilet jest dokumentem uprawniającym pasażera do skorzystania z przewozu, i może dotyczyć, w danym przypadku, pojedynczego lotu lub większej ich liczby. 

Każdy z lotów, stanowiący odcinek przewozu, co do zasady powinien odbyć się zgodnie z uzgodnionymi między pasażerem a przewoźnikiem lotniczym warunkami. Jednym z takich warunków jest w szczególności umieszczenie danego pasażera w określonej klasie, na którą został wykupiony bilet, zgodnie z brzmieniem samego art. 10 ust. 2 rozporządzenia nr 261/2004. 

Posiadany przez pasażera bilet uprawnia go w szczególności do skorzystania z transportu konkretnym lotem lub lotami, w trakcie których zostanie umieszczony w umówionej dla każdego z tych lotów klasie. 

Gdy przewoźnik lotniczy umieści tego pasażera w trakcie konkretnego lotu w klasie niższej, niż ta, na którą był wykupiony bilet, pasażer ten nie skorzysta w trakcie tego lotu z usługi, która była uzgodniona w zamian za zapłaconą przez niego cenę. To umieszczenie w niższej klasie nie ma natomiast wpływu na usługi uzgodnione w odniesieniu do innych lotów, do których w danym przypadku uprawnia pasażera bilet.  W związku z tym art. 10 ust. 2 rozporządzenia nr 261/2004 nie ma zastosowania do tych pozostałych lotów.

Gdy na bilecie wskazano jedynie cenę za całość przewozu pasażera, a więc nie wyszczególniono ceny lotu, w którym umieszczono go w niższej klasie, należy przyjąć za podstawę część ceny tego biletu stanowiącą iloraz odległości przebytej danym lotem oraz całkowitego dystansu przewozu, do którego uprawniony jest pasażer. Skoro umieszczenie w niższej klasie dotyczy jedynie pewnego odcinka przewozu pasażera, na określonym dystansie, zastosowanie tej metody pozwala przyznać pasażerowi zwrot proporcjonalny do tej części jego przewozu, której dotyczy niedogodność polegająca na odbyciu przez niego lotu niższą klasą.

Wyrok TSUE z dnia 22 czerwca 2016 r., C-255/15

Standard: 83760 (pełna treść orzeczenia)