Obowiązek przewoźnika, który odmówił przyjęcia na pokład pasażerów, zaproponowania im wyboru świadczeń na warunkach, jakie art. 8 ust. 1 rozp. nr 261/2004

Spoczywający na obsługującym przewoźniku lotniczym obowiązek zaoferowania pasażerom, których lot został odwołany, różnych opcji, o których mowa w art. 8 ust. 1 tego rozporządzenia, zakłada, że dostarczy on tym pasażerom pełnej informacji dotyczącej praw wynikających z tego przepisu, tak aby mogli oni skutecznie wykonywać swoje prawa w przypadku odwołania lotu (zob. podobnie wyroki: z dnia 29 lipca 2019 r., Rusu, C-354/18; a także z dnia 21 grudnia 2021 r., Azurair i in., C-146/20, C-188/20, C-196/20 i C-270/20).

Prawo pasażerów do otrzymania informacji koniecznych dla dokonania skutecznego wyboru w oparciu o te informacje wyklucza jakikolwiek obowiązek aktywnego uczestniczenia przez nich w poszukiwaniu danych, jakie powinna zawierać propozycja obsługującego przewoźnika lotniczego (wyrok z dnia 29 lipca 2019 r., Rusu, C-354/18). Podobnie do tego ostatniego należy skuteczne informowanie pasażerów lotniczych, gdy zmiana planu podróży nie jest możliwa.

Wyrok TSUE z dnia 8 czerwca 2023 r., C-49/22

Standard: 83865 (pełna treść orzeczenia)

Art. 4 ust. 3 rozporządzenia nr 261/2004 w związku z art. 8 ust. 1 tego rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że zobowiązuje on obsługującego lot przewoźnika lotniczego do przedstawienia odnośnym pasażerom pełnych informacji na temat wszystkich możliwości przewidzianych w drugim z wymienionych przepisów, przy czym pasażerowie ci nie mają żadnego obowiązku aktywnego uczestniczenia w poszukiwaniu informacji w tym celu.

Motyw 10 rozporządzenia nr 261/2004 podsumowuje istotę wspomnianego wyboru, wskazując, że pasażerowie, którym odmówiono przyjęcia na pokład wbrew ich woli, powinni mieć możliwość rezygnacji z lotu i otrzymania zwrotu należności za bilet albo kontynuowania podróży lotniczej na satysfakcjonujących warunkach.

Z motywu 20 rozporządzenia nr 261/2004 wynika w szczególności, że pasażerowie, którym odmówiono przyjęcia na pokład, powinni zostać w pełni poinformowani o ich prawach, tak aby mogli oni skutecznie skorzystać z tych praw.

Z łącznej lektury tych przepisów oraz motywów rozporządzenia nr 261/2004 wynika, po pierwsze, że to do przewoźnika lotniczego, który odmówił przyjęcia na pokład pasażerów, należy udzielenie pomocy tym pasażerom, w szczególności poprzez zaproponowanie im wyboru na warunkach, jakie art. 8 ust. 1 tego rozporządzenia ustanawia, odpowiednio, w lit. a), b) i c).

Po drugie, z lektury tej wynika, że taka propozycja powinna dostarczyć pasażerom, którym odmówiono przyjęcia na pokład, informacji koniecznych dla dokonania przez nich skutecznego wyboru, tak aby mogli oni albo zrezygnować z lotu i otrzymać zwrot należności za bilet, albo kontynuować podróż do miejsca docelowego na porównywalnych warunkach podróży w najwcześniejszym z możliwych terminów lub w terminie późniejszym.  

Po trzecie, wynika z tego, że pasażer, któremu odmówiono przyjęcia na pokład, ma prawo do pomocy danego przewoźnika lotniczego, włączywszy w to prawo do dostarczenia mu informacji koniecznych dla dokonania skutecznego wyboru w oparciu o te informacje, przy czym skorzystanie z tego prawa nie może oznaczać jakiegokolwiek obowiązku aktywnego uczestniczenia z jego strony w poszukiwaniu danych, jakie powinna zawierać propozycja owego przewoźnika.

Wyrok TSUE z dnia 29 lipca 2019 r., C-354/18

Standard: 83727 (pełna treść orzeczenia)