Odszkodowanie z tytułu utraty wynagrodzenia przez pasażera

Kwota przewidziana w art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 261/2004 nie ma na celu udzielenia odszkodowania za szkodę taką jak utrata wynagrodzenia. Szkoda ta może być przedmiotem dalszego odszkodowania przewidzianego w art. 12 ust. 1 tego rozporządzenia. Dosądu odsyłającego należy ustalenie i ocena poszczególnych elementów składających się na tę szkodę, a także zakresu odszkodowania za tę szkodę w oparciu o właściwą podstawę prawną.

Art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 261/2004, ani to rozporządzenie w całości nie przewidują odszkodowania za szkody indywidualne, związane konkretnie z przemieszczaniem się danych pasażerów, których naprawienie wymaga siłą rzeczy oceny w każdym konkretnym przypadku rozmiaru wyrządzonych szkód, i które w konsekwencji może stanowić jedynie przedmiot zindywidualizowanego odszkodowania a posteriori (zob. podobnie wyrok z dnia 10 stycznia 2006 r., IATA i ELFAA, C-344/04).

Utrata wynagrodzenia powinna zostać uznana za szkodę indywidualną, związaną z sytuacją właściwą dla danych pasażerów, której rozmiary powinny być oceniane w każdym konkretnym przypadku. W konsekwencji taka szkoda nie jest objęta odszkodowaniem ryczałtowym przewidzianym w art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 261/2004.  Zgodnie z art. 12 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 261/2004 rozporządzenie to znajduje zastosowanie bez uszczerbku dla prawa pasażera do dalszego odszkodowania.

W tych okolicznościach utratę wynagrodzenia należy uznać za szkodę, która może stanowić przedmiot dalszego odszkodowania w rozumieniu artykuł 12 ust. 1 rozporządzenia nr 261/2004.

Ponieważ rozporządzenie nr 261/2004 nie przewiduje odszkodowania za indywidualne szkody, takie jak utrata wynagrodzenia, to do sądu krajowego należy ustalenie i ocena poszczególnych elementów składających się na te szkodę, w tym, w odpowiednim przypadku, zachowania poszkodowanych pasażerów, a także zakresu odszkodowania za wspomnianą szkodę w oparciu o właściwą podstawę prawną.

Wyrok TSUE z dnia 29 lipca 2019 r., C-354/18

Standard: 83723 (pełna treść orzeczenia)